Ανακοίνωση του ΚΚΕ: επιτέλους, υπέρ της ενότητας! (ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ)

Στις γραμμές του Μετώπου εντάσσονται δυνάμεις ανομοιογενείς από άποψη κοινωνικής θέσης και ιδεολογικοπολιτικής στάσης. Αντανακλώνται διαφορετικές τάσεις, σε ό,τι αφορά την προοπτική και το σκοπό της αντιιμπεριαλιστικής, αντιμονοπωλιακής πάλης.

Η ανάπτυξη των κοινωνικοπολιτικών αναμετρήσεων, των ταξικών συγκρούσεων, θα φέρνει στην ημερήσια διάταξη το πρόβλημα της εξουσίας. To KKE κατευθύνει τη δράση του, ώστε η αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή πάλη να αναπτύσσεται και να βαθαίνει η αντικαπιταλιστική συνείδηση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Το ΚΚΕ σταθερά προσπαθεί να πείθει ότι δεν αρκεί να φύγουν τα αστικά κόμματα και οι σύμμαχοί τους από το τιμόνι της διακυβέρνησης. Πρέπει να ανατραπεί το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του. Να δημιουργηθεί μια νέα λαϊκή εξουσία, που δεν είναι άλλη από τη σοσιαλιστική.

Σε συνθήκες κορύφωσης της ταξικής πάλης, επαναστατικής ανόδου του λαϊκού κινήματος, όταν η επαναστατική διαδικασία έχει ξεκινήσει, μπορεί να προκύψει κυβέρνηση, ως όργανο λαϊκής εξουσίας, που έχει την έγκριση και τη συγκατάθεση του αγωνιζόμενου λαού, χωρίς γενικές εκλογές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Αυτή η κυβέρνηση θα ταυτίζεται, ή θα τη χωρίζει τυπική απόσταση από την εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Σε συνθήκες ταξικών αναμετρήσεων και μεγάλης φθοράς στην επιρροή των αστικών κομμάτων και των συμμάχων τους, μπορεί να προκύψει κυβέρνηση αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με βάση το κοινοβούλιο χωρίς να έχουν διαμορφωθεί ακόμα οι όροι για το επαναστατικό πέρασμα.

Η δρομολόγηση κυβερνητικών μέτρων που στοχεύουν στην ανακούφιση του λαού, ενάντια στο πολυεθνικό κεφάλαιο, στην εξάρτηση και τη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, είναι δυνατόν να συσπειρώνει και να πείθει για την ανάγκη γενικότερης ρήξης.

Το ΚΚΕ επιδιώκει μια τέτοια κυβέρνηση, με τη δράση της και τη γενικότερη λαϊκή παρέμβαση, να συμβάλει στην έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας. Το διάστημα μέσα στο οποίο θα κριθεί αν η κυβέρνηση θα προχωρήσει προς τα εμπρός δε θα είναι μακρόχρονο. Η πείρα δείχνει ότι θα είναι βραχύχρονο. Αν οι εξελίξεις δεν πάρουν θετική πορεία, τότε η κυβέρνηση θα ανατραπεί, κάτω από την αντίδραση της κυρίαρχης τάξης και την ιμπεριαλιστική παρέμβαση. Η ανατροπή της δε σημαίνει υποχρεωτικά συνολικό πισωγύρισμα. Μπορεί να γίνει παράγοντας για να κατανοηθεί βαθύτερα η ανάγκη ριζικής ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.

15o συνέδριο του ΚΚΕ 1996 πρόγραμμα του κόμματος (περί συμμαχιών)

Ξεσηκώθηκαν οι κάτοικοι της Βιάννου, εναντίον της Χρυσής Αυγής

Έντονες αντιδράσεις συνάντησε από τη μεριά των κατοίκων της επαρχίας Βιάννου η πρόθεση μελών της Χρυσής Αυγής να περιοδεύσουν στην περιοχή. Σύμφωνα με το cretalive κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία για να εμποδίσουν την επίσκεψη.

Άμεσα κινητοποιήθηκαν η Ένωση Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου, η Δημοτική Αρχή, πολίτες και φορείς της περιοχής. Με δήλωσή του, ο πρόεδρος της Ένωσης Θυμάτων , κ. Αριστομένης Συγγελάκης, επισήμανε ότι "δεν είναι δυνατόν σε χώματα ιερά, όπου χύθηκε αίμα από τους Γερμανούς κατακτητές, να περιοδεύουν άνθρωποι με τέτοιες φασιστικές αντιλήψεις".

Ο Δήμαρχος Βιάννου, κ. Παύλος Μπαριτάκης σημείωσε νωρίτερα σε ανακοίνωσή του ότι:

"Πληροφορηθήκαμε ότι μέλη της Χρυσής Αυγής προτίθενται να επισκεφτούν οργανωμένα τον Δήμο Βιάννου. Είναι ελεύθεροι να μοιράσουν τα ψηφοδέλτιά τους, γιατί αυτό επιτάσσουν οι κανόνες δημοκρατίας. Δεν έχουν όμως το δικαίωμα να διαλαλήσουν τα φιλοναζιστικά τους αισθήματα και τους αγκυλωτούς σταυρούς. Για τούτο και πρώτη ίσως φορά, η φιλόξενη Βιάννος αισθάνεται αμήχανα μπροστά σε τέτοιες «επισκέψεις». Οι φιλήσυχοι κάτοικοι από τα καμένα και αιματοβαμμένα χωριά του Δήμου Βιάννου αισθάνονται προσβεβλημένοι, όταν δέχονται επισκέψεις ομάδων που διακατέχονται από ναζιστικές αρχές και ιδέες. Διερμηνεύοντας τα αισθήματα των θυμάτων της γερμανικής κατοχής και γενικότερα των κατοίκων και των φορέων της περιοχής μας, τους ενημερώνουμε ότι στον τόπο μας είναι ανεπιθύμητοι".

Tα χωριά της Βιάννου, είναι από τα μέρη με τα πιό πολλά θύματα από τις εκτελέσεις των Γερμανών στη ναζιστική Κατοχή

Η περιοδεία των χρυσαυγιτών, σύμφωνα με το σάιτ, τελικά αναβλήθηκε.

Παρουσίαση υποψηφίων: Ο ροζ ξενοδόχος

Οι περισσότεροι γνωρίζουν τον Νίκο Μιχαλολιάκο από την πολιτική του δράση ως αρχηγό της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής. Σβάστικες, ξυλοδαρμοί, παγανισμός κ.λπ. Ο Μιχαλολιάκος όμως δεν είναι ένας ψυχρός και αδίστακτος πολιτικός. Έχει και την ανθρώπινη πλευρά του. Αυτή η πλευρά πρέπει να γίνει γνωστή εν όψει των εκλογών, ώστε να αγγίξει τις ψυχές (και τις ψήφους) όλων των Ελλήνων, ειδικά των ερωτευμένων.

Ο λόγος περί του ροζ ξενοδοχείου New Dream στο κέντρο της Αθήνας (Λιοσίων 121, πλατεία Αττικής). Το ξενοδοχείο ανήκει στην ανώνυμη εταιρία «Λύδια», στην οποία είναι μέλος του Δ.Σ. ο Νίκος Μιχαλολιάκος, αντιπρόεδρος η σύζυγός του Ελένη Ζαρούλια και πρόεδρος ο γυναικάδελφος του Αθανάσιος Ζαρούλιας, όπως φαίνεται από το ακόλουθο Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως.

Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του ξενοδοχείου: «Το ξενοδοχείο «New Dream» είναι από τα πιο προσεγμένα ξενοδοχεία ημιδιαμονής στην Αθήνα, τόσο στο κομμάτι της διακόσμησης, όσο και στο θέμα των τιμών και της διακριτικότητας. Έχει 38 δωμάτια και σουίτες, τα οποία είναι διακοσμημένα με ζεστά αισθησιακά χρώματα στις αποχρώσεις του κόκκινου (βλ. και την σημαία της Χρυσής Αυγής), του μωβ και του ροζ. Όλα τα δωμάτια έχουν λιτή και λειτουργική επίπλωση, αλλά και άψογη διακόσμηση, που τονίζεται από τα στρογγυλά κρεβάτια, τους πολλούς καθρέπτες, τα black lights, τις μεγάλες αναπαυτικές πολυθρόνες και τους πολλούς αισθησιακού περιεχομένου πίνακες». Μία επιχείρηση που προσφέρει δηλαδή πολύτιμες υπηρεσίες στα ερωτευμένα ζευγαράκια, αλλά και στις ιερόδουλες, που θέλουν να «κάνουν την δουλειά» τους μακρυά από τα ενοχλητικά βλέμματα των αδιάκριτων. Πώς να μην συμπαθήσει κανείς τον Νίκο Μιχαλολιάκο για αυτή την κοινωνική του προσφορά;

Μία προσφορά που δεν περιορίζεται στους Έλληνες, αλλά αγκαλιάζει και τους αλλοδαπούς μετανάστες, παρά τις δυσκολίες που συναντά λόγω της εγκληματικότητας. Όπως μαθαίνουμε από το αστυνομικό δελτίο: «Δύο δράστες εισέβαλαν στο ξενοδοχείο επί της οδού Λιοσίων 121 και με την απειλή όπλου ακινητοποίησαν τον αλλοδαπό υπάλληλο που βρισκόταν στην reception, άρπαξαν 600 ευρώ και διέφυγαν με μοτοσυκλέτες». Αλλοδαπός ο υπάλληλος στο ροζ ξενοδοχείο του Μιχαλολιάκου! Αυτό και αν είναι χτύπημα στον ρατσισμό και την ξενοφοβία από τον ίδιο τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής, ειδικά όταν υπάρχουν 1 εκατομμύριο Έλληνες άνεργοι. Πως έλεγε το σύνθημα «Κάθε ξένος εργάτης, ένας Έλληνας άνεργος»; Ξεχάστε το!

Όσοι θέλουν να στηρίξουν οικονομικώς τον Μιχαλολιάκο, αλλά έχουν προβλήματα κοινωνικής αναγνώρισης, δεν χρειάζεται να ανησυχούν, καθώς το ξενοδοχείο έχει και δεύτερη διακριτικότερη είσοδο από την οδό Σεπολίων. Προσοχή: Ο Νίκος Μιχαλολιάκος ως πρόεδρος του κόμματος δεν χρειάζεται σταυρό στην Β’ Αθηνών, όπου είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου της Χρυσής Αυγής. Καλό βόλι!

"Ανεξάρτητη" δημοσιογραφία κοντά στον πολίτη...

Σοκ και δέος για τη διαλυμένη κοινωνία μας προκαλεί ο οικονομικός προϋπολογισμός που έδωσε στη δημοσιότητα η σημερινή διοίκηση της ΕΡΤ για τις αμοιβές των δημοσιογράφων- παρουσιαστών της πρωινής ζώνης για το 2008 και 2009. Σύμφωνα με τα στοιχεία, το τηλεοπτικό δίδυμο Λυριτζή-Οικονόμου πληρώθηκε για τη συγκεκριμένη περίοδο με κάτι παραπάνω από 1,5 εκατομμύριο ευρώ με αντικείμενο εργασίας την παρουσίαση της εκπομπής Πρωινή Γραμμή, ενώ η Πόπη Τσαπανίδου, για το αντίστοιχο χρονικό διάστημα, έφτασε σε απολαβές το μισό εκατομμύριο ευρώ! Τα ποσά, που προκαλούν ίλιγγο στην Ελλάδα του ΔΝΤ, δόθηκαν επί ηγεσίας Παναγόπουλου, σημερινού προϊσταμένου τους στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι, εκεί όπου με περισσή άνεση και ευκολία οι τρεις παρουσιαστές έχουν αναλάβει εργολαβία την προώθηση και την προπαγάνδα του Μνημονίου, των αντεργατικών μέτρων και τον απεργοσπαστικό αγώνα.
Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα πάντα με τα επίσημα στοιχεία, για το 2008 οι Λυριτζής-Οικονόμου εισέπραξαν από την κρατική τηλεόραση 860.000 ευρώ, δηλαδή μηνιάτικο για τον κάθε ένα από αυτούς 35.000 ευρώ! Την επόμενη χρονιά (έτος που η Ελλάδα άρχισε να πλήττεται από τη κρίση) το δίδυμο εισέπραξε για τις υπηρεσίες του 684.000 ευρώ το οποίο μεταφράζεται σε 28.000 ευρώ το μήνα. Για να γίνει ακόμη περισσότερο κατανοητό το υπέρογκο ύψος των αποδοχών, σήμερα το αντίστοιχο δίδυμο παρουσιαστών στη NET, αμείβεται συνολικά με 89.000 ευρώ, δηλαδή περίπου 3.000 ευρώ το μήνα!

Αντίστοιχα εξοργιστική για τους εργαζόμενους είναι τα οικονομικά δεδομένα και για την Πόπη Τσαπανίδου. Η ηαρουσιάστρια της εκπομπής Συμβαίνει Τώρα, μόνο για το 2008, έπαιρνε «μηνιάτικο» 23.000 ευρώ, δηλαδή συνολικές απολαβές 277.831 ευρώ. Την επόμενη χρονιά το κόστος της παρουσίασης της εκπομπής μειώθηκε (λόγω κρίσης;) κατά 20.000 ευρώ, «μειώνοντας» το ποσό στις 257.000. Σήμερα, το κόστος της παρουσιάστριας που έχει αντικαταστήσει την Τσαπανίδου είναι 45.000 ευρώ, δηλαδή, 3.750 ευρώ.

Δείχνουν την κοινωνία με το δάχτυλο, εδώ και χρόνια. Την εγκαλούν ως τον κύριο υπαίτιο για την οικονομική κατάρρευση της χώρας. Κραυγάζουν για τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις. Φωνάζουν για τις διεκδικήσεις των εργαζομένων προβάλλοντας την «αδέσμευτη δημοσιογραφία», τη «δημοσιογραφία της κοινής λογικής» ως επιχείρημα στην πείνα του άλλου. Έχουν στραφεί εκατοντάδες φορές ενάντια στους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, ενώ δεν ξεχνούν να υπενθυμίζουν πως η πολιτική του Μνημονίου και μετέπειτα η συγκυβέρνηση είναι η μόνη διέξοδος.Έχουν κατ’ επανάληψη σπάσει απεργίες συναδέλφων τους (δημοσιογράφων και τεχνικών) με αποκορύφωμα την έγκληση του Οικονόμου από το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ με το ερώτημα της οριστικής διαγραφής. Από την άλλη πλευρά, η ηαρουσιάστρια Τσαπανίδου, οικοδομώντας για χρόνια το προφίλ της σύγχρονης αλλά… απλής, έφτασε στο σημείο να διαφημίζει προϊόντα κατά παράβαση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας «επειδή δεν είχε δουλειά για δύο μήνες», όπως η ίδια είπε στην κατάθεσή της και αφού πρώτα είχε καρπωθεί 500.000 ευρώ!

θα συνεχίσετε να τους πιστεύετε ακόμη;

Eνας προστάτης για τους θεσμούς

Tου Στεφανου Κασιματη

Με τον αμοραλισμό που τον χαρακτήριζε, ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ φέρεται να είπε εντυπωσιασμένος από την πρώτη γνωριμία του με τον Ευάγγελο τον Βενιζέλο ότι «αυτός είναι ικανός να πείσει οποιονδήποτε, οπουδήποτε, για οτιδήποτε». Ετσι είναι, πράγματι - ώσπου, βέβαια, να τον πάρουν χαμπάρι. Διότι τότε ο άνθρωπος που πείθει οποιονδήποτε, οπουδήποτε και για οτιδήποτε δεν πείθει πια κανέναν - εκτός από όσους έρχονται με την προδιάθεση να πεισθούν, όπως άλλωστε έδειχναν τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις.

Το επίδικο των εκλογών του 3ου μνημονίου: Γιατί να ψηφίσουμε Αριστερά

Μπορούν να αλλάξουν κάτι σήμερα οι εκλογές;  

Του Γιάννη Μηλιού

Το ζήτημα που απασχολεί σήμερα το κίνημα, την αγωνιζόμενη νεολαία, τον κόσμο που γέμισε το καλοκαίρι το Σύνταγμα, τους εργαζόμενους που ήταν παρόντες στις μαζικές απεργίες του Οκτώβρη, τον κόσμο που ξέσπασε το Φλεβάρη όταν ψηφιζόταν το δεύτερο μνημόνιο είναι: Μπορούν να αλλάξουν κάτι σήμερα οι εκλογές;

Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό πρέπει να εξετάσουμε πώς φτάσαμε σ’ αυτές τις εκλογές.

Η ταξική πάλη αμφισβήτησε το καθεστώς έκτακτης ανάγκης του μνημονίου σθεναρά για δύο χρόνια. Το κύμα που θα ξεκινούσε με την πρώτη μεγάλη απεργία της 5ης Μάη ανακόπηκε λόγω των γνωστών τραγικών γεγονότων. Παρ’ όλ’ αυτά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποδυναμώθηκε και οι αποσπασματικές αλλά δυναμικές απεργίες σε πολλούς κλάδους προοιώνιζαν την εκρηκτική συνέχεια. Το 2ο μνημόνιο έθιξε μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας και το αποτέλεσμά του ήταν το μεγαλειώδες κίνημα του Συντάγματος, ένα κίνημα που εντάσσεται στο μεγάλο κύκλο παρόμοιων κινημάτων σε ολόκληρο τον πλανήτη και καθορίζει ιστορικά το περιεχόμενο της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου στις 15 Ιουνίου σχεδόν έπεσε. Κατέστη σαφές ότι πρόκειται για ένα πλήρως απονομιμοποιημένο σύστημα. Μόνο η θηριώδης καταστολή της 28ης-29ης Ιουνίου μπόρεσε να διατηρήσει τη λαομίσητη πια κυβέρνηση στην εξουσία. Τον Οκτώβρη έρχονται οι απεργίες και οι καταλήψεις δημόσιων κτιρίων και την ώρα που το σύστημα πανηγύριζε το PSI, δηλαδή την περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων, ένα εκπληκτικό γεγονός, η αμφισβήτηση της ίδιας της παρέλασης και του δικαιώματος του Προέδρου της Δημοκρατίας να παριστάνει ότι «δεν τρέχει τίποτα» και στην ουσία να συναινεί στην εξαθλίωση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού ρίχνει την κυβέρνηση Παπανδρέου.

Η προσπάθεια να παρουσιαστεί η πτώση της κυβέρνησης σαν εσωκομματική κρίση του ΠΑΣΟΚ και η γκαιμπελικού τύπου προσπάθεια να παρουσιαστεί το «σύστημα Παπαδήμου» ως απάντηση στον αγώνα του λαού ενάντια στην τραπεζοκρατία πέφτουν στο κενό. Η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν είχε καμία απολύτως νομιμοποίηση στην κοινωνία. Το κατεστημένο το γνωρίζει πολύ καλά αυτό και αυξάνει το επίπεδο της καταστολής, το κράτος γίνεται στην καθημερινή του λειτουργία πια και όχι μόνο στις διαδηλώσεις κράτος «έκτακτης καταστολής». Το καθεστώς φοβάται το «τυχαίο γεγονός» που θα μπορούσε να τινάξει την εύθραυστη κανονικότητα στον αέρα και πορεύεται με άγχος μέχρι την ψήφιση του 2ου μνημονίου. Ο παλλαϊκός ξεσηκωμός της 12ης Φλεβάρη είναι στην πραγματικότητα η προκήρυξη των εκλογών.

Οι εκλογές αυτές επιβλήθηκαν από τον αγώνα του κόσμου της εργασίας, των άνεργων, των νέων. Οι εκλογές αυτές δεν είναι σαν όλες τις προηγούμενες, δεν είναι ένα τυπικό αποτέλεσμα του κοινοβουλευτικού συστήματος, είναι αποτέλεσμα της ταξικής πάλης από το Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα.

Ο στόχος του κινήματος αυτά τα δύο χρόνια ήταν να σταματήσει την αναδιάρθρωση, να ακυρώσει τα μνημόνια, να ρίξει τις κυβερνήσεις που τα επιβάλλουν και τα εφαρμόζουν. Το κατεστημένο μη έχοντας κανένα άλλο επιχείρημα απάντησε με κτηνώδη καταστολή. Εκατοντάδες τραυματίες, άνθρωποι με προβλήματα όρασης ή ακοής από τα χημικά, μια συνεχώς στρατοκρατούμενη πόλη καθώς τα ΜΑΤ είναι ένας αστυνομικός στρατός, το πολίτευμα, η μορφή του κράτους αμφισβητείται στην πράξη λόγω της αντίστασης του λαού.

Η αντίσταση αυτή μπορεί να μην πέτυχε μέχρι τώρα την ανατροπή των μνημονίων αλλά πέτυχε να αμφισβητήσει την επιβολή ενός πλήρως ολοκληρωτικού συστήματος χωρίς εκλογές, την αξία του οποίου προπαγάνδιζε με πάθος όλο το τελευταίο διάστημα το σύστημα της τραπεζοκρατίας και του ελληνικού κεφαλαίου, που στοχεύει στην αύξηση της εκμετάλλευσης της εργασιακής μας δύναμης μέσα από τα μνημόνια. Το κίνημα πέτυχε να έχουμε το δικαίωμα, μέσα στο πλαίσιο του αστικού δημοκρατικού συστήματος, να εκφράσουμε την αντίθεση μας. Να αψηφήσουμε τα ψεύτικα διλήμματα, να αγνοήσουμε τους εκβιασμούς. Να επιβάλλουμε μια αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό που τρομοκρατεί τις ελληνικές κυρίαρχες αστικές τάξεις και τους συμμάχους τους, και στέλνει μήνυμα σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Οι εκλογές φυσικά δεν μπορούν να αλλάξουν το καπιταλιστικό σύστημα (αλλιώς δε θα άφηναν ποτέ να γίνουν). Σήμερα όμως υπάρχει μια ιστορική ιδιαιτερότητα. Ο νεοφιλελευθερισμός μέσα στην κρίση του δεν ανέχεται ούτε καν τις εκλογές. Επιβάλλει τους Παπαμόντι και τους Σαμαζέλους για να επιβιώσει.

Το δικαίωμα στη φενάκη

Σε όλους πέφτει ένα κομμάτι υπεροψίας κι άλλο ένα μέθης. Δεν είναι πρέπον να τους το στερήσουμε

Tου Παντελή Μπουκάλα

Δημοσκόπηση με δημοσκόπηση, λίγα πράγματα αλλάζουν. Κι αν δεν επαναληφθεί ό, τι πάει να γίνει έθιμο, η αποτυχία των γκαλοπιτζήδων δηλαδή (κομμάτι επειδή οι ερωτώμενοι μπορεί και να διασκεδάζουν απαντώντας, κομμάτι επειδή μια κάποια διαχείριση των απαντήσεών τους ουδέποτε λείπει, ανάλογα με τις βλέψεις του παραγγελιοδότη), τότε θα βρεθούμε μπροστά σε Βουλή με όλα τα χρώματα. Κι αυτή τη φορά θα περιλαμβάνεται και το πιο σκοτεινό, το ναζιστικό μαύρο. Παντού έτσι γίνεται: όταν οι εντόπιοι αντιμετωπίζουν ως μείζονα εχθρό, εθνικό και πολιτισμικό, τους μετανάστες (ενόσω συνεχίζουν να τους ξεζουμίζουν), τότε οι διαχειριστές αυτών των αισθημάτων και οι εκμεταλλευτές τους δεν μπορεί παρά να είναι οι ωμότεροι, οι ακρότατοι.

Τι πειράζει τώρα αν τα «παλικάρια της Χρυσής Αυγής» (κατά τον καρατζαφέρειο χαρακτηρισμό), που τάχα προστατεύουν τα γερόντια όταν πάνε στην τράπεζα, χαιρετούν ναζιστικά και όχι ηλιθίως χαριεντιζόμενα αλλά από βαθιά πίστη. Προφανώς, μες στην τόση ελληνολατρία τους θόλωσε το μυαλό τους και ξέχασαν πως κάποτε υπήρξε Κατοχή. Εκτός πια και επικηρύξουν αναδρομικά τον Μανόλη Γλέζο, επειδή «βεβήλωσε» τη σημαία του λατρεμένου τους Φύρερ, κατεβάζοντάς την από την Ακρόπολη. Α ναι, υποτίθεται πως η Ακρόπολη, η αρχαία Ελλάδα γενικά, είναι ο φάρος τους (κι η σβάστικα άλλωστε, έτσι βολεύονται να λένε, αρχαιοελληνική είναι). Και φάρος τους δεύτερος, ποιος άλλος, η ελληνική σημαία, που τη χρησιμοποιούν σαν επικάλυμμα του κονταριού τους όταν σπάνε κεφαλές Ελλήνων και ξένων.

Αθροιστικώς, λοιπόν, για να γυρίσουμε στο σταθερότερο εύρημα των γκάλοπ, Ν. Δ. και ΠΑΣΟΚ φτάνουν δεν φτάνουν το 40%. Οι ένδοξες εποχές, όταν γεύονταν από κοινού το διπλάσιο του σαράντα και κάτι παραπάνω και φούσκωναν από καμάρι, φαίνεται ότι πέρασαν. Η εξήγηση είναι μπροστά στα μάτια τους, μόνο που, δύο εβδομάδες πριν από την κάλπη, οι δημοσκοπικώς υποβαθμισμένοι δεν δείχνουν πρόθυμοι να τη δουν. Βολεύονται σε μια άθλια κολοκυθιά, «αυτοί εγκλημάτησαν περισσότερο, όχι εμείς», φρονώντας πως η αποκολοκύνθωση είναι πάγιο γνώρισμα των ψηφοφόρων. Οι δύο αρχηγοί εμφανίζονται στις ομιλίες τους βέβαιοι ότι ο χρόνος του τόπου, ο ιστορικός, ο πολιτικός και ο κομματικός, άρχισε να μετράει μόλις οι ίδιοι ανέλαβαν την εξουσία του κόμματός τους. «Πριν» δεν υπάρχει, αυτό είναι το δόγμα τους. Δεν υπήρξαν δηλαδή Παπανδρέου και Καραμανλής. Δεν υπήρξαν Χρηματιστήρια και δομημένα. Δεν υπήρξαν Τσουκάτοι και Βουλγαράκηδες.

Ολοι έχουν δικαίωμα στη φενάκη τους. Ολοι δικαιούνται τον αυτοβαυκαλισμό τους. Σε όλους πέφτει ένα κομμάτι υπεροψίας κι άλλο ένα μέθης. Δεν είναι πρέπον να τους το στερήσουμε. Ας συνεχίζουν, λοιπόν, ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος να πιστεύουν πως η Ιστορία μηδένισε το κοντέρ της μόλις τους παρέδωσε τα κομματικά ηνία για να ξεκινήσει πάλι από την αρχή. Τόσους «μεγάλους» γέννησε ο τόπος. Αλλοι δύο δεν είναι πρόβλημα.

Πρώτα συμπεράσματα από τις εκλογές στη Γαλλία για την ελληνική Αριστερά

Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρουτων γαλλικών προεδρικών εκλογών δεν επιβεβαίωσαν ακριβώς τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων : ο Σαρκοζύ βρίσκεται όντως πίσω από τον Φρανσουά Ολάντ, αλλά η έκπληξη ήρθε από την Μαρίν Λεπέν η οποία πέτυχε το υψηλότερο ποσοστό της ακροδεξιάς στην ιστορία της Γαλλίας.

Η επιτυχία της ακροδεξιάς εξηγείται από τον συνδυασμό τριών παραγόντων: την οικονομική κρίση που έσπρωξε μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης σε ξενοφοβικά αντανακλαστικά· τη ρητορική του Σαρκοζύ που νομιμοποίησε στη συνείδηση πολλών την ιδεολογία της άκρας δεξιάς· και την προσωπικότητα της Μαρίν Λεπέν, πιο “εύπεπτη” για τα ΜΜΕ από αυτή του πατέρα της.

Ο Ολάντ έχει προβάδισμα για να ανακηρυχθεί νέος πρόεδρος της Γαλλίας σε δύο εβδομάδες οπότε και θα διεξαχθεί ο δεύτερος γύρος. Τίποτα όμως δεν είναι σίγουρο. Πολλά θα εξαρτηθούν από τη στάση των ψηφοφόρων της Λεπέν. Προς το παρόν 60% δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν Σαρκοζύ, ποσοστό που δεν του αρκεί για τη νίκη.

Όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα ένα από τα χαρακτηριστικά αυτών των προεδρικών εκλογών σε σχέση με τις προηγούμενες είναι η έλλειψη ενθουσιασμού. Η πλειονότητα των Γάλλων, άσχετα με το τι ψήφισε, έχει συναίσθηση των δυσκολιών που έρχονται. Μετά από δέκα χρόνια δεξιάς διακυβέρνησης η χώρα βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση.

Οι επανειλημμένες φοροελαφρύνσεις για τα υψηλά εισοδήματα έχουν μειώσει τα κρατικά έσοδα επιδεινώνοντας τα δημοσιονομικά. Οι μαζικές αφαιμάξεις θέσεων εργασίας στο δημόσιο έχουν αποδιοργανώσει σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια και κοινωνικές υπηρεσίας. Η ανεργία καλπάζει στο 10%, υψηλότερο ποσοστό από τα μέσα της δεκαετίας του 90. Οι Άγιες αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης καραδοκούν…

Μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα, η καμπάνια του φαβορί της αναμέτρησης Φρανσουά Ολάντ ήταν ιδιαίτερα συντηρητική και όχι πολύ πειστική. Αν κερδίσει τις εκλογές αυτό θα γίνει χάρη στη θέληση πολλών Γάλλων να ξεφορτωθούν τον Σαρκοζύ και… στην υποψηφιότητα του Ζαν Λικ Μελανσόν που συγκέντρωσε 11,2% των ψήφων.

Ο πρώην σοσιαλιστής και νυν ηγέτης του Μετώπου της Αριστεράς έδωσε δυναμική στην προεκλογική περίοδο και κατέληξε να γίνει το σημείο αναφοράς του πρώτου γύρου. Μέσα από μια επιτυχημένη καμπάνια κατάφερε να διαφοροποιήσει την ισορροπία δυνάμεων με το Σοσιαλιστικό Κόμμα.

Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της αλλαγής, οι πρώτες έρευνες του Νοεμβρίου έδιναν την υποψηφιότητα του Μελανσόν στο 5%. Το 2007 η υποψήφια του ΚΚΓ, βασικού συστατικού του Μετώπου της Αριστεράς, δεν είχε ξεπεράσει το 2%. Το σύνολο των τεσσάρων υποψηφίων στα αριστερά του Σοσιαλιστικού Κόμματος έφτασε τότε μόνο το 7,7%. Το 2012, με την υποψηφιότητα του Μελανσόν, το αθροιστικό ποσοστό της Αριστεράς εκτός Σοσιαλιστών και Οικολόγων φτάνει το 13%.

Η (σχετική) αυτή επιτυχία αφήνει παρακαταθήκη για το μέλλον. Σε πρώτη φάση για τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Μεσοπρόθεσμα για την ανάδειξη ενός αριστερόστροφου συνασπισμού διακυβέρνησης. Ο ίδιος ο Μελανσόν έχει θέσει ως χρονικό ορίζοντα για την κατάληψη της εξουσίας την προσεχή δεκαετία.

Στόχος του είναι να πάρει από τους σοσιαλιστές την πρωτοκαθεδρία στο προοδευτικό κομμάτι της κοινωνίας. Αν κάτι τέτοιο φαινόταν όνειρο θερινής νυκτός πριν από λίγους μήνες, τα σημερινά αποτελέσματα ανοίγουν νέα προοπτική.

Τηρουμένων των αναλογιών η ελληνική αριστερά μπορεί να βγάλει κάποια πρώτα συμπεράσματα από την καμπάνια του Μελανσόν, αν πραγματικά θέλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Ποια λοιπόν ήταν τα συστατικά της επιτυχίας για το

Μέτωπο της Αριστεράς και τον υποψήφιο του;

-Ενωτική στρατηγική: από την αρχή η εκστρατεία του Μελανσόν ήταν ενωτική. Ο ίδιος και οι σύμμαχοι είχαν ως προτεραιότητα τη σύγκλιση μεταξύ των δυνάμεων που βρίσκονται αριστερά των Σοσιαλιστών. Όσοι δεν συμμετείχαν στο Μέτωπο της Αριστεράς αφανίστηκαν, όπως το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα του Μπεζανσενό που δεν ξεπέρασε το 1,2%.

-Αξιόπιστη πρόταση διακυβέρνησης: το πρόγραμμα του Μελανσόν ήταν ιδιαίτερα ρηξικέλευθο αλλά ταυτόχρονα λεπτομερές και αξιόπιστο. Για παράδειγμα οι προτάσεις του για την οικονομία και το χρέος είναι εντελώς έξω από τα πλαίσια της κυρίαρχης ιδεολογίας αλλά βασίζονταν σε σοβαρή και συστηματική προεργασία. Αποτελούν δηλαδή πραγματική εναλλακτική λύση.

-Σκληρή κριτική της άκρας δεξιάς: βασικός και σοβαρός αντίπαλος της Αριστεράς στην Ευρώπη δεν είναι πλέον μόνο το αστικό πολιτικό κατεστημένο αλλά και η ακροδεξιά. Για παράδειγμα η Μαρίν Λεπέν ήρθε πρώτη σε ποσοστό μεταξύ των εργατών. Η Αριστερά πρέπει να απευθυνθεί και σε αυτό το κοινό. Ο Μελανσόν το κατάλαβε νωρίς και συγκέντρωσε τα πυρά του εκεί. Κατάφερνοντας σε σύντομο διάστημα να αποδομήσει τη ρητορική της Λεπέν βασισμένος σε επιχειρήματα και κάνοντας διαπαιδαγώγηση των λαϊκών στρωμάτων. Έστω και αν το τελικό ποσοστό της ακροδεξιάς είναι υψηλό υπό άλλες συνθήκες ίσως ήταν ακόμη υψηλότερο.

-Επένδυση των συλλογικών μύθων: ο Μελανσόν επανέφερε στο προσκήνιο τους συλλογικούς μύθους των Γάλλων επενδύοντας τους με αριστερό υπόστρωμα (Επανάσταση, τρίπτυχο Ελευθερίας, Αλληλεγγύης, Ισότητας, Κομούνα, Βίκτορ Ουγκό κλπ.). Έτσι δεν άφησε την ιστορία της χώρας να γίνει μονοπώλιο των πατριδοκάπηλων της δεξιάς.

-Ανάδειξη του οικολογικού προβλήματος: μέσω της ιδέας του οικολογικού σχεδιασμού (planification écologique) , ο Μελανσόν κατάφερε τη σύνθεση μεταξύ των προντουκτιβιστών κομμουνιστών και της εναλλακτικής Αριστεράς με την ισχυρή οικολογική συνείδηση. Έγινε έτσι αξιόπιστος πάνω στο πρόβλημα αυτό το οποίο είναι κεντρικό για τους νέους ψηφοφόρους.

-Κριτική στα ΜΜΕ: καθ’όλη την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ο Μελανσόν δεν σταμάτησε να ασκεί κριτική στα κυρίαρχα ΜΜΕ, αναδεικνύοντας την παραπληροφόρηση και την προπαγάνδα που ασκούν. Δεν δίστασε μάλιστα να ανταλλάξει βαριές κουβέντες με μεγαλοδημοσιογράφους στα τηλεοπτικά πλατώ, κάτι που είχε θετικό αντίκτυπο στην κοινή γνώμη. Ταυτόχρονα επέμεινε στην υπεράσπιση της μάζας των απλών δημοσιογράφων που εργάζονται σε δύσκολες συνθήκες.

-Σωστή χρήση της επικοινωνίας και των νέων μέσων: η επικοινωνιακή πολιτική του Μελανσόν ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματική. Επένδυσε ιδιαίτερα στο διαδίκτυο και κοινωνικά δίκτυα για να ισορροπήσει την ελλιπή κάλυψη από τα παραδοσιακά ΜΜΕ και το χαμηλό μπάντζετ. Για τον ίδιο λόγο βασίστηκε σε ομάδες εθελοντών με ιδιαίτερα δημιουργικές ιδέες. Ταυτόχρονα χρησιμοποίησε, με μέτρο, δουλειά πραγματικών επαγγελματιών της επικοινωνίας με σημαντική προϋπηρεσία ακόμη και στο χώρο της διαφήμισης για να αλλάξει την εικόνα του χώρου και να δώσει στην καμπάνια νεανικό και αισιόδοξο τόνο.

-Δικαίωμα στο όνειρο: τελικά η μεγαλύτερη επιτυχία του Μελανσόν ήταν το δικαίωμα στο όνειρο που έδωσε σε ένα μεγάλο κομμάτι των Γάλλων ακόμη και μεταξύ των ψηφοφόρων του Ολάντ. Από το σύνολο των υποψηφίων, ακόμη και στην άκρα αριστερά, ήταν ο μόνος που δεν βασίστηκε στον φόβο, αλλά προσπάθησε να αναδείξει μια θετική προοπτική για μια νέα κοινωνία.

Μακριά από μικροπολιτικές λογικές και έξω από τον κορσέ του οικονομισμού, έθεσε το μόνο ερώτημα που αξίζει να απαντήσει κανείς σε μια τέτοια εκλογική αναμέτρηση: ποιος είναι ο κόσμος που θέλουμε για εμάς και τα παιδιά μας;

http://smyrnaios.net/

Η Γυναίκα και η Χρυσή Αυγή

Άν κανείς προσέξει τη Χρυσή Αυγή στις συγκεντρώσεις, στις πορείες, στις δράσεις και στις δημόσιες εμφανίσεις της θα παρατηρήσει ότι αυτός ο χώρος κατά τεράστια πλειοψηφία κυριαρχείται από άνδρες. Η απουσία των γυναικών από τις γραμμές τους δεν είναι τυχαία. Οι διαδικασίες στη Χρυσή Αυγή δεν είναι καθόλου δημοκρατικές –στη ΧΑ δεν υπάρχει η συζήτηση κι η ελεύθερη αντιπαράθεση, αλλά αναδεικνύονται οι τραμπούκοι, οι μπράβοι κι οι φανατικοί με το στρατό– δραστηριότητες που «αφορούν» κυρίως τους άνδρες.

Πέρα απ’ αυτό όμως, το μοντέλο της γυναίκας που οραματίζεται η Χρυσή Αυγή δεν είναι καθόλου ελκυστικό για τον γυναικείο πληθυσμό.

Η Χρυσή Αυγή, ο φασισμός κι ο ναζισμός χτυπάνε διπλά και τριπλά τη γυναίκα. Όταν οι φασίστες χτυπάνε τους εργαζόμενους κι όταν μαχαιρώνουν τους μετανάστες και τις μειονότητες, χτυπιούνται παράλληλα κι οι εργαζόμενες γυναίκες, οι μετανάστριες και οι γυναίκες των μειονοτήτων. Όμως, η ΧΑ επιφυλάσσει κι έναν ιδιαίτερο σκοταδισμό για τις γυναίκες.

Όλοι κι όλα στην υπηρεσία των Καπιταλιστών

Ένα απ’ τα πιο χαρακτηριστικά τους συνθήματα είναι το «Αίμα, Τιμή, Χρυσή Αυγή» που συνδέεται με όλη τη ναζιστική ιδεολογία τους που θεωρεί ότι το Έθνος πρέπει να λειτουργεί στην υπηρεσία του Κράτους και του Αρχηγού. Αυτό το κράτος αποδείχτηκε ιστορικά ότι είναι η πιο βάρβαρη κρατική οργάνωση των καπιταλιστών. Στα φασιστικά/ ναζιστικά καθεστώτα ολόκληρο το «έθνος» υπηρετεί τους τραπεζίτες και τους καπιταλιστές: γι’ αυτό απαγορεύτηκαν οι απεργίες, αφαιρέθηκαν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, καταργήθηκαν όλα τα δημοκρατικά δικαιώματα, χρησιμοποιήθηκαν εργάτες-σκλάβοι1. Την ίδια ώρα σκότωναν τα ΑμεΑ (γιατί δεν μπορούσαν να δουλέψουν και να είναι παραγωγικά για τους καπιταλιστές) επέβαλλαν τη σιδερένια στρατιωτική πειθαρχεία (για να μην μπορεί να αναπτύσσεται η ανθρώπινη προσωπικότητα) και οραματίζονταν μια κοινωνία- ρομπότ!

Η θέση της γυναίκας σ’ όλα αυτά;

Σ’ αυτόν τον σχεδιασμό, λοιπόν, η γυναίκα δε θεωρείται ότι πρέπει να έχει ίσα δικαιώματα με τους άνδρες. Διβάζουμε στο site «Ιδεολογική Βιβλιοθήκη Μετώπου Γυναικών» της Χρ. Αυγής:

«Εμείς οι Ελληνίδες, μέλη του Λαϊκού Συνδέσμου, έχοντας βαθύτατη συναίσθηση της καταστροφής που επιφέρει το φεμινιστικό πνεύμα της εποχής μας, είμαστε ενάντια σε κάθε λογής διακηρύξεις για την ισότητα των δύο φύλων»2.

Η γυναίκα, εξηγεί το ίδιο site, έχει μόνο μία υποχρέωση:

«Η υποτιθέμενη απελευθέρωση της γυναίκας την αποπροσανατόλισε και από την πραγματική ουσία του ύψιστου ρόλου της, την Μητρότητα. Δηλαδή την υποχρέωση και την ύπατη τιμή, να φέρει στον κόσμο και ν’ αναθρέψει τα νέα βλαστάρια στον κορμό της Φυλής, ώστε να γεφυρώσει μέσω του παρόντος, το παρελθόν και το μέλλον. Πιστεύουμε ότι η Μητρότητα είναι ένα ιερότατο καθήκον»3.

Η ΧΑ δε θεωρεί ότι η μητρότητα είναι μία επιλογή της γυναίκας, αλλά «υποχρέωση κι ύπατη τιμή», ενώ σ’ άλλο κείμενό της γράφει:

«Το πρώτιστο Καθήκον που πράττει κάποιος για το Έθνος του είναι αυτό που έχει ορίσει η Φύση και για τα δύο φύλα, δηλαδή η τεκνοποιία και την σωστή διαπαιδαγώγηση των τέκνων αυτών»4.

Άρα, η τεκνοποιία είναι «Καθήκον» κι η γυναίκα πρέπει να φτιάξει τη ζωή της σύμφωνα με τις επιταγές της «Φύσης». Να λοιπόν, πώς η γυναίκα στο όραμα της ΧΑ γίνεται ένα άβουλο ον, μια μηχανή «παραγωγής». Δεν ελέγχει η ίδια το σώμα της και τις επιλογές της. Το σώμα της είναι στα χέρια του Κράτους που αποφασίζει ποιες είναι οι «επιταγές της Φύσης» και καθορίζει την προσωπική ζωή όλων!
Εκτρώσεις: «έγκλημα κατά της φυλής»

Έτσι, αν ήταν κυβέρνηση η ΧΑ, οι μέθοδες αντισύλληψης θα ήταν απαγορευμένες κι οι εκτρώσεις παράνομες. Αν μια γυναίκα έμενε έγκυος δε θα είχε την επιλογή να κάνει έκτρωση. Στο άρθρο «Η έκτρωση είναι έγκλημα κατά της Φυλής»5 η Χ. Αυγή μας κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις της. Τι θα σήμαινε αυτό πρακτικά; Πολλές νέες γυναίκες, στην πλειοψηφία τους άνεργες, ημι-απασχολούμενες και χαμηλόμισθες, θα είχαν την επιλογή ή της απόλυτης οικογενειακής εξαθλίωσης ή την παράνομη έκτρωση με πρωτόγονα μέσα, ακόμα και με κίνδυνο της ίδιας της ζωής της γυναίκας!
«Γυναίκα – νοικοκυρά»

Αυτή είναι η θέση που θέλει να δώσει η ΧΑ στην γυναίκα. Να την κάνει μια «καλή νοικοκυρά» που θα ‘χει στις πλάτες της όλες τις οικογενειακές υποχρεώσεις. Ακόμα πιο εξοργιστικό είναι το γεγονός ότι στο site του Μετώπου Γυναικών έχει ειδικό link με τίτλο «Μαγειρείο» που δίνει… συνταγές! Κι όχι βέβαια οποιεσδήποτε συνταγές αλλά ελληνικές, παραδοσιακές συνταγές!

Η γυναίκα λοιπόν έχει «Καθήκον» να γεννά, να μεγαλώνει τα παιδιά, να μαγειρεύει, να φροντίζει την τρίτη ηλικία, να αναλαμβάνει εξ’ ολοκλήρου κι αποκλειστικά το νοικοκυριό. Στις πλάτες της γυναίκας η ΧΑ θέλει να φορτώσει όλον τον σκοταδισμό της – η γυναίκα πρέπει να είναι η πιστή και υπάκουη γυναίκα του άντρα.

Αντί για ένα τέτοιο σκοταδισμό, το γυναικείο κίνημα, αναπόσπαστο κομμάτι του εργατικού κινήματος, πρέπει να διεκδικήσει το δικαίωμα στη δουλειά και δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες (παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία, κοινωνικά μαγειρεία, κοκ) να είναι κύριες του σώματός τους και να πετάξουν τις φασιστικές ιδέες εκεί που τους αρμόζει: στα σκουπίδια!

πηγή: σχολιαστές χωρίς σύνορα

Η ζωή σαν ριάλιτι, του Παντελη Μπουκαλα

Μπορεί και να συνηθίζεται στη Νορβηγία, δεν το ξέρω. Να ποζάρουν δηλαδή οι δικηγόροι κάποιου κατηγορουμένου, λίγο πριν από τη δίκη, και να στέλνουν τις φωτογραφίες τους σε τηλεοράσεις, ιστοσελίδες και εφημερίδες, να τους μάθει ο κόσμος, να τους μετρήσει με τις μεθόδους των φυσιογνωμιστών ή απλώς να τους έχει υπόψη του για κάποια δική του υπόθεση. Μπορεί κι εκεί ψηλά η δικηγορία, αν όχι η Δικαιοσύνη στο σύνολό της, να είναι κι αυτή ένα κομμάτι του θεάματος, του ημερήσιου σόου, όπως εδώ στα χαμηλά, στην πατρίδα μας, που μαζί με τόσα άλλα γέννησε και τη Δίκη, τη Θέμιδα, τον νυν αποκαλούμενο νομικό πολιτισμό. Το τι βλέπουμε εμείς εδώ το ξέρουμε: Πάμπολλες δίκες «δημοσίου ενδιαφέροντος» αρχίζουν, συνεχίζονται και τελειώνουν στο γυαλί. Ο,τι κι αν τους λένε οι σύλλογοί τους, όσο κι αν τους επιτιμούν, οι δικηγόροι μας, οι «γνωστοί ποινικολόγοι» της τηλεοπτικής αργκό, βουλιμικοί και αυτοί για φήμη (εξαργυρώσιμη σε ρευστό ή σε θέση σε κάποιο ψηφοδέλτιο), ξημεροβραδιάζονται στα βαλτοκάναλα.

Αλλά ας ανεβούμε ξανά στη Νορβηγία. Με τους πέντε υπερασπιστές του ρατσιστή μακελάρη να φωτογραφίζονται για τις ανάγκες της ενημέρωσης ή του σόου. Αλλοι καθιστοί στον καναπέ, άλλοι όρθιοι. Ολο καμάρι και περηφάνια, ένα καμάρι πάντως που δεν τους εμπόδισε να επιτρέψουν στον σκηνοθέτη να τους αντιμετωπίσει σαν παιδάκια ώσπου να τους βάλει στη «σωστή θέση», για να αναδείξει και το «ομαδικό πνεύμα» και την ξεχωριστή παρουσία του καθενός. Λες και φωτογραφίζονταν για τα διαφημιστικά κάποιου καινούργιου σίριαλ με νομικοαστυνομικό περιεχόμενο, από αυτά που παράγονται κατά ντουζίνες στην Αμερική και εξάγονται στον κόσμο όλο. Οσο με τρόμαξε το αλαζονικό, το νικηφόρο χαμόγελο του μακελάρη μετά τη σύλληψή του, το περσινό καλοκαίρι, όσο με τρομάζει τώρα το ίδιο χαμόγελό του στο δικαστήριο, άλλο τόσο με τρομάζει το χαμόγελο των υπερασπιστών του.

Ξέρω, ο νομικός πολιτισμός, όλοι έχουν δικαίωμα στον υπερασπιστή τους κ.λπ. Δεν το αρνιέμαι, και δεν μου περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Αλλά αυτή η ποζάτη έπαρση των Νορβηγών δικηγόρων δεν έχει να κάνει με νομικό πολιτισμό. Είναι η διαστροφή του. Είναι η ωμή εκμετάλλευσή του για προσπορισμό οφέλους όχι και τόσο αγαθού και ενάρετου. Κι εδώ, το ξαναλέω, στα μέρη μας, υπάρχουν δικηγόροι που σπεύδουν να αναλάβουν την υπεράσπιση καθαρμάτων (ενίοτε δωρεάν) όχι επειδή τρελαίνονται για τον νομικό πολιτισμό, αλλά επειδή τους τρελαίνει η πιθανότητα να μπουν αυτοί στο κέντρο, στο κατάκεντρο του ενδιαφέροντος. Να δουν αυτοί τις κάμερες και τις φωτογραφικές μηχανές να στρέφονται προς το μέρος τους, και τα μικρόφωνα επίσης, για να κάνουν βαρυσήμαντες δηλώσεις. Αυτό τρομάζει. Οτι ακόμα και βαρύτατα εγκλήματα (και τι βαρύτερο, τι αποτροπιαστικότερο από την εκατόμβη της Νορβηγίας) είναι ένα επιπλέον επεισόδιο στη ζωή μας, που μάθαμε να εκτυλίσσεται σαν ριάλιτι. Και το ανεχόμαστε.

Πηγή: Καθημερινή

Αποχώρησε από την ΔΗΜΑΡ η Αννα Φιλίνη

Κατηγορεί το κόμμα για μετάλλαξη και απομάκρυνση από τις αριστερές καταβολές του












Την αποχώρησή της από την Δημοκρατική Αριστερά ανακοίνωσε με επιστολή της η τέως βουλευτής και νυν αντιδήμαρχος Αθηναίων κυρία Αννα Φιλίνη.

Η κυρία Φιλίνη κατηγορεί τη ΔΗΜΑΡ ότι εγκατέλειψε τις αριστερές καταβολές της και μετατράπηκε σε σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα που στεγάζει αποτυχημένους πολιτικούς της περιόδου του εκσυγχρονιστικού ΠαΣοΚ. Αναλυτικά η επιστολή της κυρίας Φιλίνη:

«Οι εξελίξεις που αφορούν τη ΔΗΜΑΡ τις τελευταίες εβδομάδες αποτελούν απόδειξη ότι η αρχική «διεύρυνση» με βουλευτές του ΠαΣοΚ τώρα πια έχει οδηγήσει σε πλήρη μετάλλαξη της πολιτικής φυσιογνωμίας που αρχικά εξαγγέλθηκε. Έτσι σήμερα πια δίνει στέγη σε συντηρητικές και αποτυχημένες πολιτικά ομάδες της περιόδου διακυβέρνησης της χώρας από το λεγόμενο ''εκσυγχρονιστικό'' ΠΑΣΟΚ, μιας περιόδου διακυβέρνησης που επισώρευσε σειρά σημαντικών προβλημάτων στα δημόσια οικονομικά και τη διοίκηση, τους θεσμούς και την κοινωνία και το αποτύπωμα των επιλογών και πρακτικών της ήταν καθοριστικό για τη σημερινή κρίση.
Άλλωστε κύρια επιδίωξη της ΔΗΜΑΡ, σύμφωνα με τις δηλώσεις της ηγεσίας της, έχει καταστεί η ανασυγκρότηση του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας, στην οποία πλέον εντάσσεται με σαφή απομάκρυνση από τις αριστερές καταβολές της.
Είναι φυσικό μέσα σε ένα τέτοιο κομματικό πλαίσιο να μην χωρούν οι οποιεσδήποτε αριστερές φωνές και ως εκ τούτου να εφαρμόζονται και πρακτικές αποκλεισμού τους . Λυπούμαι που άργησα να αντιληφθώ αυτή την πορεία μετάλλαξης. Αδυνατώ να συνεχίσω να είμαι μέλος της ΚΕ και του κόμματος».

Γκαρσόν...πιάσε πέντε υποβρύχια!

Το μηνυμα των Αγιων αυτων ημερων...

Όλες οι δημοσκοπήσεις συμφωνούν...

Οι τρύπες μιας δημοσκόπησης

Εξονυχιστική, όπως πάντα, ήταν η προχθεσινή δημοσκόπηση της GPΟ για το Μega. Όχι όμως σε όλα και σίγουρα όχι σε κάποια από τα πιο βασικά. Όπως για παράδειγμα στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία, στην οποία καταγράφει μόνον τα ποσοστά των κ. Σαμαρά και Βενιζέλου που παίζουν γύρω στο 23% - 24%, με τον "κανένα από τους δύο" να είναι στο 50%. Η καταλληλότητα των άλλων αρχηγών δεν κατεγράφη ή τουλάχιστον δεν αναφέρθηκε.

Ακόμη πιο φάουλ όμως ήταν η παρουσίαση των συνδυασμών που θα μπορούσαν να αποδώσουν κυβερνήσεις συνεργασίας. Η GPO και η “Ανατροπή” ανέφεραν αναλυτικά τα ενδεχόμενα συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ., Ν.Δ. - Άλλων δεξιών κομμάτων, ΠΑΣΟΚ - Αριστεράς, με προτιμήσεις από 7% έως 14,9%. Απέφυγαν όμως να αναφέρουν το ενδεχόμενο συνεργασίας της Αριστεράς, παρά το γεγονός ότι οι άλλες επιλογές συνεργασίας, πέραν αυτών που περιλαμβάνουν το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., έφταναν το 24,5%, δηλαδή περισσότερο από τις επιλογές του δικομματισμού.

Τέλος, ένα ακόμη "ανεξήγητο" της δημοσκόπησης ήταν οι επιλογές στην ερώτηση για το τι πρέπει να γίνει με τους "λαθρομετανάστες". Οι επιλογές ήταν να φύγουν όλοι, να κλειστούν στα στρατόπεδα, ή να μείνουν όλοι στην Ελλάδα. Επιλογές ευρωπαϊκής, κοινωνικής και αλληλέγγυας αντιμετώπισης απλώς δεν υπήρχαν.

Εντύπωση προκαλεί πάντως η εμμονή στο μεταναστευτικό και στη σκληρή γραμμή, όταν στην ίδια δημοσκόπηση το μεταναστευτικό αξιολογείται ως το πέμπτο κατά σειρά ζήτημα, με 11%, για τους ψηφοφόρους, μετά την οικονομία (67,6%), την ανεργία, τη διαφθορά και την εγκληματικότητα.

Γ.Κ.

Χομαγιούν και Βακάρ

Τα ονόματα και τις φωτογραφίες των εκατοντάδων μεταναστών και προσφύγων που σκοτώνονται, πνίγονται, δεν τα μαθαίνουμε ποτέ. Το μόνο που είχαμε μάθει ήταν το παιδάκι που σκοτώθηκε από την ορφανή βόμβα προ διετίας -και αυτό μόνο και μόνο για να κάνουν τα μίντια πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Οι υπόλοιποι νεκροί είναι δυσπρόφερτοι όσο και δυσάρεστοι. Τα ονόματα των δύο Πακιστανών που σκοτώθηκαν στο Κρυονέρι για να σώσουν τους δύο ηλικιωμένους Έλληνες τα εντόπισε ο συνάδελφος Νίκο Άγκο, μετανάστης ο ίδιος (odromos.wordpress.com).

Ο Humayun Anwar (Χομαγιούν), ο μικρότερος νεκρός, ήταν γεννημένος στις 4 Αυγούστου 1993 και δεν είχε κλείσει ούτε τα 19. Ο δεύτερος, ο Wakar Ahmed (Βακάρ, ή Αφζάλ για τους φίλους του) ήταν γεννημένος την 1η Ιανουαρίου 1979 και ήταν 33 χρόνων.

Στον ψυχιατρο ο Χρυσοβορίδης‏

Του Κλέαρχου Τσαουσίδη

Η επίθεση στον πρόεδρο της Ενωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, Μάριο Λώλο, από τα Τάγματα Εφόδου του Χρυσοχοΐδη είναι η κορυφή μιας σειράς δολοφονικών επιθέσεων των ανθρωποειδών των ΜΑΤ σε βάρος:

- αναπήρων,

- απλών πολιτών,

- προβεβλημένων πολιτών,

- πολιτών που είναι παγκόσμια σύμβολα για τον αγώνα τους ενάντια στον φασισμό,

- δημοσιογράφων (όχι του κλαμπ των πρετεντερο-τσιμα-καψήδων) και φωτορεπόρτερ.

Μιας και οι πράσινοι γκαουλάιτερ του υπουργείου στο οποίο ανήκουν τα κτήνη δώσανε επί τριάντα μήνες σκληρή μάχη για τα εύσημα των αφεντικών τους (για να μην ξεχνάμε, Χρυσοχοΐδης, Βούγιας, Παπουτσής, Όθωνας κ.λπ.), είναι καιρός να τελειώνουμε με την πλάκα αυτήν με μια σειρά κινήσεων:

Οι συνδικαλιστές μπάτσοι που κάθε τόσο μας κουφαίνουν με τις «φιλολαϊκές» ανακοινώσεις τους, να κατονομάσουν το κτήνος που χτύπησε το Λώλο. Τον γνωρίζουν. Να τον καρφώσουν, έτσι απλά, όπως χρησιμοποιούν τους χαφιέδες τους για όλα τα άλλα.

Η μήνυση εναντίον της πολιτικής ηγεσίας των συγγενών των θυμάτων των Ταγμάτων Εφόδου να συνοδεύεται και από αγωγή με διεκδίκηση χρηματικής αποζημίωσης.

Τα σωματεία και οι ομοσπονδίες των μέσων ενημέρωσης να προσφύγουν σε κάθε διεθνή αρχή και να καλύπτουν τα έξοδα για το δικαστικό κυνήγι των φασιστών σε όλα τα κλιμάκια της εξουσίας.

Να ζητηθεί στη Βουλή να εξεταστεί από επιτροπή ψυχιάτρων ο Χρυσοχοΐδης. Στην επιτροπή να συμμετέχει και ψυχίατρος που θα εκπροσωπεί τα θύματά του. Πιστεύω ότι κι ο ίδιος ο Χρυσοχοΐδης θα το θέλει για δυο λόγους: πρώτον, διότι έτσι θα απαλλαγεί προσεχώς από τις ποινικές του ευθύνες (για να μην επικαλεσθεί τη βλακεία) και δεύτερον διότι μια ζωή διατυμπανίζει ότι δε φοβάται τίποτα, δεν κάνει πίσω κ.λπ. Εμπρός λοιπόν Μιχάλη, δείξε πόσο παλικάρι είσαι. Ο ψυχίατρος δεν πονάει...

ΣΥΡΙΖΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ - Ανακοίνωση για τον φετινό εορτασμό της Εξόδου

Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Ι.Π. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Μεσολόγγι 6-4-2012

Η ΗΡΩΙΚΗ «ΕΞΟΔΟΣ» ΤΟΥ Κ. ΠΑΠΟΥΛΙΑ,

Η ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΠΡΕΣΒΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑΣΜΟΙ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Φαίνεται ότι ο φετινός γιορτασμός της 186ης επετείου της Εξόδου της Ηρωικής Φρουράς των Ελεύθερων Πολιορκημένων, από πλευράς επίσκεψης και επισήμων προσκεκλημένων, έχει διαφορετικό χρώμα και αποτυπώνει την σύγχρονη πραγματικότητα. Αυτή προσδιορίζεται ως εξής:

α) Για πρώτη φορά την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία δεν θα παραστεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και εν προκειμένω ο κ. Κάρολος Παπούλιας.

β) Αντ’ αυτού με περισσό θράσος και προφανώς για να “τιμήσει” τους αγώνες της χώρας του για την “ελευθερία” προσέρχεται μετά βαΐων και κλάδων ο Αμερικανός Πρέσβης στην Ελλάδα κ. Ντάνιελ Μπ. Σμιθ, φέρνοντας σύμφωνα με δημοσιεύματα ένα γεμάτο τσουβάλι για τουριστικές επενδύσεις…

γ) Η ανάλγητη εφαρμογή της πολιτικής των μνημονίων στη χώρα, οδηγεί σε αυτοχειριασμούς και αυτοκτονίες, ως έσχατες λύσεις που απέμειναν για την προστασία της αξιοπρέπειας του ανθρώπου.

Η Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Μεσολογγίου, με βάση τα παραπάνω θεωρεί ότι:

Η απουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας από τις φετινές γιορτές Εξόδου, αποτελεί απαράδεκτη ενέργεια και δημιουργεί συνθήκες απαξίωσης του ιστορικού φορτίου αυτής της πόλης. Τι φοβάστε άραγε κ. Παπούλια;

Η έλευση του Αμερικάνου Πρέσβη – ο οποίος έχει να εμφανισθεί τουλάχιστον μια δεκαετία – δημιουργεί πλείστα προβλήματα και ερωτηματικά. Οι γιορτές Εξόδου, να υπενθυμίσουμε στην Δημοτική Αρχή, δεν προσφέρονται για την προσέλκυση δήθεν “επενδυτών” που χρόνια τώρα αναζητούμε. Πόσο μάλλον δεν ενδείκνυται και η προσπάθεια απενεχοποίησης των διεθνών τρομοκρατών που ακούνε στο όνομα ΗΠΑ, υπό το γενικό πρόσχημα της ελευθερίας.

Το τραγικό γεγονός της αυτοκτονίας του συνταξιούχου φαρμακοποιού Δημήτρη Χριστούλα στην Αθήνα, ως αποτέλεσμα της ασκούμενης εγκληματικής πολιτικής του μνημονίου στην χώρα μας, επιβάλλει την εγρήγορση όλων, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΝΟΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΕΤΙΝΟΥ ΓΙΟΡΤΑΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ 186η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ ΗΡΩΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΩΝ

Η Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

4η Συνάντηση των Απογόνων των Ελεύθερων Πολιορκημένων

Δοξάστε με... (βρείτε τη λεπτομέρεια που χαρακτηρίζει τον φέρελπι πολιτικό)

Τα παιδιά του Χίτλερ με στολή «Χρυσής Αυγής»

Η δράση αλλά και κείμενα που υπογράφει ο ίδιος ο Νίκος Μιχαλολιάκος αποκαλύπτουν τη λειτουργία μιας νεοναζιστικής ρατσιστικής οργάνωσης με διεθνείς διασυνδέσεις, που μνημονεύει τον... Ρούντολφ Ες σαν «ήρωα» και χαρακτηρίζει τον χριστιανισμό ως «σκοταδισμό 20 αιώνων»

Αποκλειστικό: Παπαρήγα-Τσίπρας συζήτησαν την πιθανότητα "μετεκλογικής συνεργασίας"

Η γενική γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας συνομίλησαν τηλεφωνικά το βράδυ του Σαββάτου μετά από πρωτοβουλία του υποψηφίου στις γαλλικές Προεδρικές Εκλογές της 22ας Απριλίου, Ζαν Λυκ Μελανσόν («Μέτωπο της Αριστεράς») και του προέδρου του Γαλλικού Κομμουνιστικού κόμματος Πιερ Λοράν.Ασφαλείς πληροφορίες προερχόμενες από τον Περισσό και τη Κουμουνδούρου, αναφέρουν ότι οι επικεφαλείς της ελληνικής Αριστεράς συζήτησαν το μείζον θέμα της μετεκλογικής συνεργασίας των αριστερών κομμάτων σε περίπτωση που η κάλπη όχι μόνο δεν αναδείξει αυτοδύναμη κυβέρνηση –κάτι που θεωρείται βέβαιο - αλλά δεν συμπληρωθεί και η απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία από ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατίας για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εξέφρασε τη ετοιμότητα του χώρου της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς να προχωρήσει σε σημαντικές υποχωρήσεις για να επιτευχτεί ένα ευρύ «Αντιμνημονιακό Μέτωπο» της Αριστεράς, ενδεχομένως με τη συμμετοχή και άλλων σχηματισμών(ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ).Η γ.γ του ΚΚΕ δήλωσε στο κ. Τσίπρα ότι το ζήτημα δεν είναι η δημιουργία του «αντιμνημονιακού μετώπου» αλλά να χτυπηθούν άμεσα τα μονοπώλια που οδήγησαν τον ελληνικό λαό σε εξαθλίωση και να διαμορφωθούν οι όροι υπέρβασης του καπιταλιστικού συστήματος. Ο Αλέξης Τσίπρας φέρεται να είπε στη κ. Παπαρήγα ότι είναι έτοιμος να συζητήσει όλες τις προτάσεις που θα οδηγήσουν ένα νέο συνασπισμό εξουσίας που θα ανατρέψει τα Μνημόνια και θα εργαστεί για την κοινωνική ανάπτυξη, ενώ δεν απέκλεισε ο ΣΥΡΙΖΑ να δεχτεί ακόμη και «μελλοντικό πρωθυπουργό» από τον χώρο του ΚΚΕ. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν ότι για «πρωθυπουργός» ακούστηκε το όνομα του Μάκη Μαΐλη.Χαριτολογώντας ο κ. Τσίπρας κατά την τηλεφωνική συνομιλία με την Αλέκα Παπαρήγα και με στόχο να «σπάσει τον πάγο» φέρεται να είπε: "Τα βρίσκουν όλοι στη Ευρώπη και εδώ. Μετά από 36 χρόνια τα βρήκε το ΚΚΕ(μ-λ)με το MΛ-ΚΚΕ δεν θα τα βρούμε εμείς;"H κ. Παπαρήγα δήλωσε ότι πρέπει να γίνουν προσεκτικά βήματα ώστε να μην απογοητευθεί ο κόσμος της Αριστεράς.