Οι «εσχατόγεροι» του Σαράντα, του Παντελή Μπουκάλα

Ούτε ο Μανώλης Γλέζος ούτε ο Μίκης Θεοδωράκης χρειάζονται υπεράσπιση από τις επιθέσεις της Χ.Α. Για να σταθεί δίπλα τους κανείς δεν υποχρεούται να προσυπογράψει όλες τις πράξεις και τα λόγια του βίου τους, που, σαν βίος ανθρώπων, έχει τις αντιφάσεις του. Αχρείαστη τιμή τούς περιποιούμε πάντως όταν τους στριμώχνουμε στον ρόλο του συμβόλου, σαν να τους θέτουμε εκτός ιστορίας, όχι μόνον όσον αφορά το παρόν αλλά και αναδρομικά. Ο Θεοδωράκης και ο Γλέζος (οι «εσχατόγεροι», κατά τον χυδαίο κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Χ.Α.) ήταν εκεί, στο πόστο τους, όταν άλλοι κρύβονταν ή υπηρετούσαν τυράννους, Γερμανούς ή χουνταίους. Ηταν εκεί όχι επειδή έτυχε, επειδή το ’φερε μια στιγμή που δεν ξανάρθε, αλλά επειδή έτσι εννόησαν το διαρκές χρέος τους να πολεμούν για την ελευθερία.

Λέμε ψέματα, στον εαυτό μας και στα παιδιά μας, όταν λέμε πως «όλοι οι Ελληνες με ένα σώμα και μία ψυχή» κτλ. Ας αφήσουμε κάποτε τη ρητορεία για να δούμε την Ιστορία. Ποτέ δεν ήμασταν «ένα σώμα, μία ψυχή», από την αρχαιότητα ώς τώρα. Τρέσαντες και μηδίσαντες υπήρχαν πάντα. Και στις κορυφαίες στιγμές.

Ζουν ακόμα πολλοί «εσχατόγεροι» στη χώρα, εκτός από τους δύο κατά των οποίων ξοδεύει άδικα τη χολή της η Χ.Α. Ζουν Ελληνες που πορεύτηκαν προς την τιμή και την πεποίθησή τους, στην Αλβανία, στην Αντίσταση, στα μπουντρούμια της Μπουμπουλίνας. Και θα φρίττουν τώρα βλέποντας τα ναζιστόπουλα νέας εσοδείας να χαιρετάνε σαν Ες Ες, ενόσω μάλιστα ακούγεται ο εθνικός ύμνος, που υβρίζεται έτσι κι αυτός και μαγαρίζεται. Θα ντρέπονται οι «εσχατόγεροι», οι παππούδες μας δηλαδή, για λογαριασμό των αναιδών μιχαλολιακιστών. Θα ντρέπονται για λογαριασμό του σιναφιού όσων ανακαλύπτουν τις «αρετές» του φασισμού και του ναζισμού μέσα στο απέραντο μνήμα που άφησαν πίσω τους. Ηθικολογίες και συναισθηματολογίες; Ισως. Αλλά άντε τώρα να εξηγήσεις αυτά τα πολυσύλλαβα στους ανώνυμους «εσχατόγερους», που έδωσαν αίμα και ψυχή για μια πατρίδα που και αδίκησε έπειτα πολλούς και τώρα μιλούν στο όνομά της τα χιτλεροφιντάνια, που διεκδικούν μάλιστα την αποκλειστικότητα του πατριωτισμού. Αντε να τους εξηγήσεις ότι το 2012 βρέθηκε η Χ.Α. να πει ότι ορθώς καταδικάστηκε ο Γλέζος σαν κατάσκοπος και εθνοπροδότης από το μετεμφυλιακό κράτος. Θα απαιτήσουν άραγε να εκτίσει τώρα το υπόλοιπον της ποινής του;

Προλήψεις και συλλήψεις

Το ακούσαμε τόσες φορές τα τελευταία χρόνια, που πια το θεωρούμε φυσικό. Δεν μας ενοχλεί ιδιαίτερα. Δεν ερεθίζει τα ναρκωμένα αντανακλαστικά μας, που αλλιώς θα λειτουργούσαν ακαριαία, χωρίς να χρειάζονται άλλες πληροφορίες. «Στο πλαίσιο των ενεργειών της, η αστυνομία προέβη σε προληπτικές συλλήψεις». Αυτό ακούμε εκ των υστέρων, αν και πλέον τείνει να γίνει του συρμού να ανακοινώνονται εκ των προτέρων τα εξής αναμφιλέκτως δημοκρατικά: «Στο πλαίσιο των ενεργειών της η αστυνομία, με τη συνδρομή των ΕΚΑΜ, των ΥΠΕΤ, των ΜΑΤ και των μονάδων ΔΙΑΣ, θα προβεί σε προληπτικές συλλήψεις»...

Τη φρασούλα αυτή την ακούσαμε και την προηγουμένη της επίσκεψης της κ. Μέρκελ. Και παρ’ ότι ουδεμία εξήγηση δόθηκε για το ποιοι θεωρούνται «προληπτικώς συλληπτέοι», το θέμα δεν πείραξε πολλούς – και σίγουρα δεν πείραξε όσους αποφασίζουν ποιες ειδήσεις είναι σοβαρές και αντέχουν στον καυστικό προβολέα των οχτώ και ποιες είναι ανάξιες λόγου. Μπορεί κάποια στιγμή, έτσι χαλαρά όπως αντιμετωπίζουμε πράγματα πνιγηρά για τη δημοκρατιούλα μας, να φτάσουμε ν’ ακούμε σε ειδικό δελτίο ότι «αύριο θα γίνουν προληπτικές συλλήψεις στο Παγκράτι, μεθαύριο στη Νίκαια, παραμεθαύριο στο Χαϊδάρι». Κάπως σαν ν’ ακούμε τον καιρό. Αλλά όχι. Τον καιρό τον ακούμε με ενδιαφέρον, είτε αγρότες ή θαλασσινοί είμαστε είτε σε πόλη ζούμε και θέλουμε να κανονίσουμε τις εξόδους μας. Πρέπει, πάντως, να μνημονεύσουμε την αξιέπαινη προσπάθεια του υπουργείου Δημόσιας Τάξης να γλυκάνει τα πράγματα, όπως το έκανε και με τις επιχειρήσεις μισοξενίας και ξενηλασίας που ευφημιστικώ δικαίω τους έδωσε το όνομα «Ξένιος Ζευς» (σε δυο-τρεις μήνες, γιατί όχι, μπορεί να τις μεταβαπτίσουν σε «Δος μοι τούτον τον ξένον»). Οι προληπτικές συλλήψεις, λοιπόν, ονομάζονται πλέον «προέλεγχος», για να μην πικραίνεται η ακοή μας. Ετσι τις λένε ορισμένα τζιμάνια του αστυνομικού ρεπορτάζ που τ’ ακούς και τα φαντάζεσαι με πηλήκιο.

Προέλεγχος, λοιπόν. Μια ωραία κληρονομιά τού αντεξουσιαστή κ. Χρυσοχοΐδη, που οι διάδοχοί του την εξετίμησαν δεόντως. Τι σημαίνει αυτό; Απλά πράγματα. Ανοίγουμε τους φακέλους μας, που ως γνωστόν καταστράφηκαν και δεν αντικαταστάθηκαν ηλεκτρονικά. Εντοπίζουμε όσους έχουμε βάλει στο μάτι και οργανώνουμε ένα προελεγχάκο. Είναι, ας πούμε, να γίνει συγκέντρωση στο Σύνταγμα; Θαυμάσια. Πάμε εμείς στου Ζωγράφου, στου Γκύζη ή όπου αλλού προσυγκεντρώνονται οι παρέες, δέκα ή είκοσι άτομα, τους κυκλώνουμε με τις μηχανές μας, κάνουμε τον τσαμπουκά μας εκ του ασφαλούς και τους μπουζουριάζουμε. Γιατί; Μα επειδή δεν πήραν άδεια από την αστυνομία για τη συγκέντρωσή τους! Ή επειδή στην τσάντα τους είχαν μάσκα. Απλή; Του φαρμακείου; Ε και; Για να ’χουν μάσκα τι σημαίνει; Οτι παραποιούν τα στοιχεία τους. Και ότι θα πήγαιναν πάνοπλοι να τα κάνουν λαμπόγυαλο. Αρα; Αρα «προληπτική σύλληψη». Δεν μας την τάζουν πια την «ανάπηρη ελευθερία», Μιχάλη Κατσαρέ. Μας την επιβάλλουν.

Παρωχημένη - αναχρονιστική η ΔΗΜ.ΑΡ. για τον Αχελώο

Στις 6/10/12 η Νίκη Φούντα, βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας της ΔΗΜ.ΑΡ., συναντήθηκε με τον Υπουργό ΠΕΚΑ, Ευάγγελο Λιβιεράτο, και συζήτησαν, μεταξύ άλλων, το ζήτημα της εκτροπής του ποταμού Αχελώου. Το δελτίο Tύπου αναφέρει σχετικά:

«Η εκτροπή του Αχελώου αποτέλεσε μεγάλο κομμάτι της συζήτησης, με τους συνομιλητές να συμφωνούν ως προς την ανάγκη στήριξης της συνολικής μελέτης που έχει εκπονηθεί, σε συνδυασμό με τις μελέτες των κοινών περιβαλλοντικών επιπτώσεων, λαμβάνοντας όμως υπόψη και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε έργου. Η κα Φούντα, τόνισε την αναγκαιότητα του διαχωρισμού του έργου στο φράγμα Μεσοχώρας, ώστε “να προχωρήσει ανεξάρτητα ένα έργο ιδιαίτερα σημαντικό για την Θεσσαλία και την χρήση των υδάτινων πόρων για την άρδευση στον Θεσσαλικό κάμπο”.»

Στις αρχές Σεπτεμβρίου 2012 μια σημαντική είδηση πέρασε χωρίς να κάνει ιδιαίτερο θόρυβο. Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) απάντησε στα ερωτήματα που του τέθηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) για την υπόθεση της εκτροπής του Αχελώου. Όπως προκύπτει από την απόφαση του ΔΕΕ, η εκτροπή, με τον τρόπο που σχεδιάστηκε και εγκρίθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων το 2006 (περίοδος Σουφλιά), παραβιάζει την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία. Το σχέδιο εκτροπής, το οποίο εγκρίθηκε με νόμο που ψηφίστηκε από τη Βουλή το 2006 (ν.3481/2006), βασιζόταν σε ανεπαρκή και ανεπίκαιρα στοιχεία και αγνοούσε τις ελάχιστες νομικές απαιτήσεις για τη διαχείριση των υδάτων. Το ΔΕΕ έκρινε επίσης ότι είναι ανεπίτρεπτη η περιβαλλοντική μελέτη του έργου, καθώς στηριζόταν σε ανεπίκαιρα και αναξιόπιστα στοιχεία για τις συντελούμενες επεμβάσεις σε περιοχές Natura 2000 και για τον σκοπό του έργου, δηλαδή την άρδευση του Θεσσαλικού κάμπου.

Η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και η αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού κάνουν πιο επιτακτική και πιο επίκαιρη από ποτέ μία σε βάθος συζήτηση για το παραγωγικό πρότυπο της χώρας, για την ανασυγκρότηση της αγροτικής παραγωγής, την αξιοποίηση των φυσικών πόρων στο πλαίσιο της βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης. Η μεταφορά υδάτινων πόρων από τη δυτική στην ανατολική Ελλάδα με δεδομένη την κλιματική αλλαγή, τις αλλαγές στις βροχοπτώσεις, τις επιπτώσεις στα οικοσυστήματα και την αντανάκλασή τους στην «πραγματική οικονομία», μεσομακροπρόθεσμα θα δημιουργήσει πολύ περισσότερα προβλήματα απ' όσα υποτίθεται θέλει να λύσει! Με ποια λογική πρέπει η δυτική Ελλάδα και η οικονομία της να πληρώσει το κόστος του αναχρονιστικού μοντέλου αγροτικής παραγωγής που ΠΑΣΟΚ, ΝΔ καλλιέργησαν εδώ και δεκαετίες αλλά και το ΚΚΕ ανέχτηκε; Σε ποια άλλη χώρα-πρότυπο γίνονται τέτοιες παρεμβάσεις και έχουν επιτύχει;

Η συνάντηση Λιβιεράτου–Φούντα φέρνει στο προσκήνιο τον παραλογισμό του παρωχημένου αναπτυξιακού μοντέλου των φαραωνικών έργων. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τις αντιδράσεις που θα έχουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις για τις θέσεις της ΔΗΜ.ΑΡ. και τις δηλώσεις της κ. Φούντα. WWF Ελλάς, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Δίκτυο Μεσόγειος SOS και Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης δίνουν από το 1992 συνεπή αγώνα εναντίον αυτού του καταστροφικού έργου. Πώς ακριβώς σκέφτεται η ηγεσία της ΔΗΜ.ΑΡ. να κάνει τη συνάντηση των δικών της και των άλλων δυνάμεων με δυνάμεις της ευρύτερης οικολογίας; Ο ήχος της μπετονιέρας και ο πάταγος από την κατάρρευση της βιοποικιλότητας και των τοπικών οικοσυστημάτων με σημαντικές επιπτώσεις στις τοπικές οικονομίες, δεν νομίζω ότι αποτελούν πρόσφορο έδαφος για συνάντηση!

Η ΔΗΜ.ΑΡ. επέλεξε, αντί να αξιοποιηθεί η απόφαση του ΔΕΕ και να οδηγηθεί η χώρα μας στην οριστική ματαίωση του έργου της εκτροπής του Αχελώου, να αναζητήσει μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ τρόπους για να παρακαμφθούν οι αποφάσεις του ΣτΕ και του ΔΕΕ. Θα μας βρουν απέναντί τους, απέναντι σε αυτή τη στρεβλή και ανεύθυνη πορεία που ακολουθούν και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους φυσικούς πόρους και την οικονομία της χώρας!

Καθένας κρίνεται απ’ όσα λέει και απ’ όσα πράττει· πριν όμως βγάλουν μερικοί τις εύκολες ταμπέλες της υπευθυνότητας, της οικολογικής θεώρησης της αριστεράς και εν τέλει της ανανεωτικής αριστεράς, τους προκαλώ να "googlάρουν" «Εκτροπή Αχελώου Μιχάλης Παπαγιαννάκης».

Πηγή: Η Αυγή

Τι Χομπσμπάουμ, τι Κουτσούμπας

Ο Έρικ Χόμπσμπαουμ ζει!  Ρε δεν πα να λένε τα ΜΜΕ του εγχώριου και διεθνούς καπιταλισμού ότι πέθανε την περασμένη Δευτέρα, εμείς δεν πιστεύουμε ούτε λέξη και σιγά μην πιστέψουμε τη διεθνή διαπλοκή που στις εκλογές στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι δυνατόν να πέθανε ένας κομμουνιστής- μαρξιστής ιστορικός, ένας επιστήμονας που αφιέρωσε τη ζωή και το έργο του στην εργατική τάξη και τις επαναστάσεις της και ο «Ριζοσπάστης» να μην έγραψε ούτε μια λέξη. Αποκλείεται! Άρα ο Χομπσμπάουμ ζει κι ας σαλπίζουν το αντίθετο οι συριζομασώνοι που θέλουν να ξεκάνουν τους αγωνιστές  μια ώρα αρχύτερα.

Εκτός κι αν ο "Ριζοσπάστης" δεν έγραψε τίποτα, επειδή ο εκλιπών τόλμησε να ασκήσει κριτική στον Στάλιν και τη Σοβιετική Ένωση, οπότε καλά του κάνανε και τον χιονίσανε. Γνήσιος κομμουνιστής και μαρξιστής δεν είναι αυτός που αγωνίζεται μέχρι την τελευταία του πνοή για τα δικαιώματα των αδύνατων, είναι αυτός που έχει πιστοποίηση ISO από τον δόκτορα Μαίλη. Αν δεν έχεις Μαϊλόχαρτο, είσαι ρεφορμιστής, οπορτουνιστής, μπράβος της αστικής τάξης κι ας έχεις γράψει και δέκα καντάρια ιστορία. Κι εδώ που τα λέμε, σιγά τον ιστορικό. Τα γεγονότα  που αναλύει ο Χομπσμπάουμ σε χιλιάδες σελίδες τα ξεπετάει ο Κουτσούμπας με 1.000 λέξεις στον «Ριζοσπάστη» και του περισσεύουνε και 200 λέξεις για να ξεμπροστιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ.

H μεγαλύτερη τιμή που επιφυλάσσει το ΚΚΕ στους αποθανόντες αντιπάλους του είναι η αποσιώπηση του θανάτου τους, γιατί όταν ανοίγει το στόμα του, που τους πονεί και που τους σφάζει: Για τον Φαράκο ο Ριζοσπάστης έγραψε ότι «δραστηριοποιήθηκε έντονα και από τη θέση του γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ για τη διάλυση του Κόμματος και τη διάχυσή του στον τότε ενιαίο Συνασπισμό, τασσόμενος με την ομάδα των στελεχών που αποχώρησαν και πολέμησαν το ΚΚΕ». Για τον Κύρκο ότι "μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968, ηγήθηκε του 'ΚΚΕ Εσωτερικού', κόντρα στο ΚΚΕ, της ΕΑΡ και υπήρξε γραμματέας του 'Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου' μέχρι τον Μάρτη του 1991 παραμένοντας στη συνέχεια ένα από τα ηγετικά του στελέχη συνεχίζοντας την αντιΚΚΕ δράση του». Τι είναι η ζωή; Είναι το αλώνι στο οποίο διεξάγεται η αέναη μάχη ανάμεσα στο ΚΚΕ και σε όσους δεν είναι ΚΚΕ.

«Πες μου πώς φέρθηκες στους νεκρούς, να σου πω πώς θα φερθείς στους ζωντανούς» (αρχαία κινέζικη παροιμία)