31/8/12

Το ανέκδοτο της εβδομάδας!

Ψήφο εμπιστοσύνης προς το πρόσωπό του, στο έργο που έχει γίνει και στο έργο που έχει μπροστά της η οργάνωση, αλλά και ψήφο συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό, "ο οποίος τα τελευταία χρόνια δοκιμάζεται λόγω της κρίσης, αλλά βεβαίως και των αντιλήψεων που κυριαρχούν στην Ευρώπη και στη διεθνή σκηνή", χαρακτήρισε ο Γιώργος Παπανδρέου την επανεκλογή του στη θέση του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, στο 24ο Συνέδριο της οργάνωσης, στο Κέιπ Τάουν, στη Ν. Αφρική.

"Είναι σίγουρα μια ψήφος αλληλεγγύης στους Έλληνες, αλλά και σε όλους τους λαούς που πλήττονται από την συντηρητική πολιτική που κυριάρχησε μετά από τη μεγάλη κρίση του 2008", είπε μετά την εκλογή του. Ο πρώην πρωθυπουργός έβαλε κατά αυτής της συντηρητικής πολιτικής, "που ακόμη δεν έχει κατανοηθεί πόσα προβλήματα, τεράστια προβλήματα έχει προκαλέσει σε μεγάλα κοινωνικά στρώματα, σε μεγάλους πληθυσμούς σε ολόκληρο τον κόσμο" και που "δεν "φέρνει" λύσεις, την ώρα που απαιτείται επένδυση στον άνθρωπο, απαιτούνται επενδύσεις στην ανάπτυξη και μείωση των τεράστιων ανισοτήτων".

Μιλώντας για το έργο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο κ. Παπανδρέου είπε ότι η οργάνωση "έχει ενεργό, παρεμβατικό λόγο και ρόλο στις εξελίξεις, σε μια κρίσιμη εποχή, που τα προβλήματα δεν περιορίζονται, δεν "χωράνε" στα όρια των εθνικών συνόρων". Ο επανεκλεγείς πρόεδρος, ανέφερε, μεταξύ άλλων, πως το γεγονός ότι σήμερα περισσότερα από 60 κόμματα ζητούν να γίνουν μέλη στη ΣΔ, "δεν δείχνει απλώς το ενδιαφέρον τους για το έργο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, αλλά αναδεικνύει και τον δυναμικό ρόλο που διαδραματίζει όλο και περισσότερο η μεγαλύτερη πολιτική Οργάνωση της υφηλίου".

"Η Οργάνωσή μας, η Σοσιαλιστική Διεθνής, παραμένοντας σταθερή στις αξίες της δημοκρατίας, της ισότητας και της δικαιοσύνης, στον αγώνα για την πράσινη ανάπτυξη, θα μεταρρυθμίζεται, θα προσαρμόζεται με σταθερότητα στις αρχές της στις απαιτήσεις των καιρών, ώστε να γίνει ακόμη πιο συμμετοχική, ακόμη πιο αποτελεσματική, ενισχύοντας τις δυνάμεις της, πολλαπλασιάζοντας τις δυνατότητες της", σημείωσε ο κ. Παπανδρέου.

15/8/12

Χρυσαυγίτες επιστρατεύτηκαν ενάντια στους μικροπωλητές στο πανηγύρι του Αγίου Γερασίμου στην Κεφαλονιά


Η Ηγουμένη του Αγίου Γερασίμου στην Κεφαλονιά κάλεσε Χρυσαυγίτες, για να διώξει τους Ρομά και άλλους μη αρεστούς μικροπολιτές από τον χώρο του παζαριού!!!

Η ΝΕ Κεφαλονιάς – Ιθάκης του ΚΚΕ καταγγέλλει την προκλητική οικονομική αντιπαράθεση που στήθηκε για το πανηγύρι του Αγίου Γερασίμου, σε βάρος των μικροπωλητών. Δημοτική αρχή Κεφαλονιάς και Μονή Αγίου Γερασίμου ερίζουν για το χρήμα των μικροπωλητών. Στην ανακοίνωσή της η ΝΕ Κεφαλονιάς – Ιθάκης του ΚΚΕ καταγγέλλει επίσης την απαράδεκτη επιστράτευση μελών της Χρυσής Αυγής από την Ηγουμένη του Αγίου Γερασίμου, ως «εθελοντών», για τη δήθεν αντιμετώπιση των παρανόμων πωλητών και των ζητιάνων.

Αποδεικνύεται και σε αυτή την περίπτωση αξιοποιείται η Χ.Α. για την προστασία οικονομικών συμφερόντων και ενάντια στη φτωχολογιά. Η εκ των υστέρων ανακοίνωση της Χρυσής Αυγής, περί μη ανάμιξης στα τεκταινόμενα στον Άγιο, μόνο σαν κακόγουστη φάρσα μπορεί να χαρακτηριστεί. Η σιωπή της Μητρόπολης συνιστά συνενοχή.

Πηγή: kefaloniaphotonews.gr

12/8/12

Μεταμεσονύκτιο πογκρόμ Χρυσαυγιτών στη Λυκόβρυση

Ομάδα ροπαλοφόρων επιτέθηκε τα ξημερώματα σε Πακιστανούς με ρόπαλο και μαχαίρια, σκορπώντας τον τρόμο.

Διαβάστε το ρεπορτάζ του Pheme.gr

Όπως πληροφορείται το Pheme.gr ένας από τους μετανάστες δέχθηκε επίθεση με μαχαίρι και διακομίσθηκε στο ΚΑΤ, ενώ συμπατριώτης του χτυπήθηκε με ρόπαλο στο κεφάλι.
Ήταν λίγο πριν τα μεσάνυχτα, όταν έντρομοι οι κάτοικοι της Λυκόβρυσης ξύπνησαν από τις φωνές των Χρυσαυγιτών που εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγό στους δρόμους κατά των μεταναστών της.
Πανικόβλητοι οι μετανάστες έτρεχαν να κρυφτούν, για να γλυτώσουν από την εγκληματική επίθεση των ροπαλοφόρων που χτυπούσαν στο ψαχνό.
Η μανία των ρατσιστικών ομάδων ήταν τέτοια που σε ορισμένες περιπτώσεις δεν δίστασαν να επιτεθούν στα σπίτια κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι εδώ και αρκετά χρόνια νοικιάζουν διαμερίσματα σε αλλοδαπούς που εργάζονται νόμιμα στην Ελλάδα.
Όπως καταγγέλλουν κάτοικοι της περιοχής στο Pheme.gr μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες οι ρατσιστικές ομάδες πραγματοποιούσαν επιθέσεις με πέτρες, ξύλα και ρόπαλα, επιχειρώντας να σπάσουν τις πόρτες και τα παράθυρα των κατοικιών που διαμένουν αλλοδαποί.
Κάτοικοι της Λυκόβρυσης, που ξύπνησαν έντρομοι από τις επιθέσεις των χρυσαυγιτών, αποδοκίμασαν με έντονο τρόπο την εγκληματική συμπεριφορά τους.
Χάρη στη στάση τους, πολλοί από τους αλλοδαπούς που διαβιούν εδώ και χρόνια στην περιοχή, γλύτωσαν την τελευταία στιγμή από την εκδικητική μανία των μαινόμενων επιδρομέων.

9/8/12

Mεγάλη νίκη των κατοίκων του Πειραιά - Εισαγγελέας ερευνά τις παραχωρήσεις παραλιών

Απόφαση- καταπέλτης για τη δημοτική αρχή του Β. Μιχαλολιάκου ακυρώνει όλες τις διαδικασίες παραχώρησης σε ιδιώτες των παραλιών «Βοτσαλάκια» και Φρεαττύδας ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη δικαστική έρευνα για το θέμα.

Η απόφαση-καταπέλτης εκδόθηκε από την Επιτροπή του Άρθρου 152 της Περιφέρειας Αττικής μετά από προσφυγή της παράταξης «Συμμαχία στον Πειραιά» και ακύρωσε όλες τις αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου και τις παρεπόμενες πράξεις (σ.σ τον διαγωνισμό, που έγινε κ.ο.κ.)


Μετά από αυτή την εξέλιξη «παγώνουν» όλες οι διαδικασίες της παραχώρησης των δύο παραλιών σε ιδιώτες και όλα θα πρέπει να αρχίσουν από την αρχή εάν το εμμείνει σε αυτό το σχέδιο ο δήμαρχος Β. Μιχαλολιάκος. Όμως, αυτή η απόφαση θα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και στο πλαίσιο της έρευνας, που ξεκίνησε με εισαγγελική εντολή από την Α’ πταισματοδίκη Πειραιά για να διερευνηθεί εάν τελέστηκαν αξιόποινες πράξεις στην διαδικασία λήψη των αποφάσεων και από ποιους.

Η εισαγγελική παραγγελία για την διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης δόθηκε μετά από μηνυτήρια αναφορά κατοίκων της περιοχής, που εναντιώνονται στην παραχώρηση σε ιδιώτες των δύο δημοτικών παραλιών.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες του Pireas2day.gr ο εισαγγελέας έχει ζητήσει η έρευνα να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τις 15 Αυγούστου και ήδη η πταισματοδίκης έχει καλέσει όλους τους δημοτικούς συμβούλους, ανεξάρτητα εάν ψήφισαν θετικά ή αρνητικά στην εισήγηση του δημάρχου.

Η «Συμμαχία στον Πειραιά» σε ανακοίνωσή της για την απόφαση της Επιτροπής της Περιφέρειας έκανε λόγο για «μια μεγάλη νίκη των κατοίκων της πόλης μας, που εναντιώθηκαν στις παραχωρήσεις και στον παράνομο τρόπο που αυτές έγιναν».

«Δυστυχώς ο κ. Δήμαρχος αγνόησε και τη νόμιμη διαδικασία αλλά και το κοινό αίσθημα και προχώρησε σε απόδοση των παραλιών,παρά το γεγονός ότι επανειλημμένα του είχε επισημανθεί ότι κάτι τέτοιο και μη νόμιμο ήταν αλλά και οι κάτοικοι δεν το επιθυμούν. Ελπίζουμε ότι αυτή η ιστορία θα τελειώσει εδώ, ότι ο Δήμος Πειραιά θα συμμορφωθεί επιτέλους με τις αποφάσεις και οι παραλίες θα παραμείνουν ελεύθερες για όλους και όλες», καταλήγει η ανακοίνωση.+

Πηγή: http://www.left.gr/article.php?id=5563

7/8/12

Ο Ξένιος Δίας δεν μένει πια εδώ. Του Παντελή Μπουκάλα

Το πρόβλημα είναι σοβαρότατο, με παραμέτρους πολύ περισσότερες απ' όσες μάς επιτρέπουν να δούμε οι ιδεολογικές ή συμφεροντολογικές παρωπίδες μας. Και μία από τις αιτίες της τωρινής οξύτητάς του είναι η στάση της πολιτείας: τα κυβερνήσαντα κόμματα, καθένα με τη σειρά του, γνώριζαν ότι μεγάλο τμήμα της ανάπτυξης των προηγούμενων χρόνων οφειλόταν στην ανασφάλιστη και πάμφθηνη εργασία που εξαναγκαστικά παρείχαν οι μετανάστες.

Ως και το «θαύμα» των Ολυμπιακών, με τα έργα που εσκεμμένα αφέθηκαν για την τελευταία στιγμή ώστε να θεωρηθούν πολυτέλεια οι διαγωνισμοί, οφείλουν εν πολλοίς στους κάθε χρώματος «μαύρους» την έγκαιρη πραγματοποίησή τους.

Κάποιοι, λοιπόν, καρπώθηκαν τα κέρδη της φτηνής εργασίας και ανέβηκαν στην κοινωνική κλίμακα, σαρκάζοντας όποτε άκουγαν για φορολογική συνείδηση κ.τ.λ. Οι ωφελημένοι, είτε προύχοντες των αγροτικών περιοχών ήταν είτε εργολάβοι, βουλκανιζατεράδες, κτηνοτρόφοι ή επαγγελματίες του τουρισμού, εν αντιθέσει με τους μετανάστες, ψήφιζαν. Ηταν κομμάτι του κοινωνικού κατεστημένου, του κομματικού συστήματος, του πελατειακού κράτους.

Κι έτσι έμενε στα αζήτητα η νομιμότητα που επικαλείται τώρα η κυβέρνηση (και η ΔΗΜΑΡ;). Αλλωστε, ποιος θα γηροκομούσε τους υπερήλικους συγγενείς μας; Ποιος θα έδινε ζωή σε χωριά που έσβηναν; Ποιος θα συνέβαλλε στην άμβλυνση του δημογραφικού προβλήματος; Και ποιοι θα συνέδραμαν στην υποστύλωση των υπό κατάρρευση ασφαλιστικών ταμείων.

Τα ξέρουμε όλοι όλα αυτά. Αλλά τα κρύβουμε κάτω από το χαλί της ευαισθησίας και της συνείδησής μας, αφήνοντας έξω μόνο το έγκλημα. Γιατί τώρα προέχουν άλλα. Τώρα τον τόνο τον δίνει ο φόβος, γνήσιος ή καλλιεργημένος. Τώρα η «Χρυσή Αυγή», με υμνητές του Χίτλερ στους κόλπους της, είναι στη Βουλή και δίνει τη γραμμή, αφού υπερκέρασε τον «λάιτ» ΛΑΟΣ.

Αλλά τόσος κυνισμός πού βρέθηκε; Ποιος αρρωστημένος νους-νουνός αποφάσισε γελώντας σαρκαστικά να ονομάσει «Ξένιο Δία» το πογκρόμ; Υπάρχουν πιο ταιριαστά πλάσματα για να αναστήσουν οι ελληνολάτρες ονοματοδότες μετά τον Ξενοκράτη, τον Τειρεσία, τον Καλλικράτη κ.ά. Υπάρχει ο Κέρβερος, οι Εκατόγχειρες, ο Πανόπτης Αργος. Υπήρχε, χειρότερος απ' όλους άρα και καταλληλότερος, ο Κύκλωπας Πολύφημος, όπως θα ξέρουν όλοι όσοι κινητοποιήθηκαν για να «αποδείξουν», διαστρέφοντας και διαβάλλοντας τα παραδεδομένα, ότι ο Ξένιος Δίας προστάτευε μόνο τους Ελληνες διαφορετικών πόλεων και όχι τους εθνικά ή φυλετικά ξένους.

Στην «Οδύσσεια», λοιπόν, οι Ιθακήσιοι φτάνουν στη γη των Κυκλώπων και ο Οδυσσέας προσπέφτει στον Πολύφημο, λέγοντας (μτφρ. Δ.Ν. Μαρωνίτης): «Σεβάσου τους θεούς· είμαστε / ικέτες σου· κι ο Δίας εκδικείται και τους ικέτες και τους ξένους, / ο Ξένιος Δίας που τιμώντας τους ξένους συντροφεύει». Αν η αιγίδα του Ξενίου Διός κάλυπτε μόνο τις ελληνικές πόλεις, όπως διατείνονται οι ανασκευαστές, κανένα δικαίωμα δεν θα είχε ο γνώστης Οδυσσέας να ζητήσει από τον Κύκλωπα να σεβαστεί τον φιλόξενο αρχιθεό. Εκτός και αποφασίσουμε ότι ο αναιδής, απολίτιστος και ξενοφάγος Πολύφημος ήταν Ελληνας. Ηταν;

5/8/12

Ισπανίδα δήμαρχος αρνείται τη λιτότητα Ραχόι και ζητάει εκλογές

Οι πυροσβέστες και οι δημοτικοί αστυνομικοί έχουν πρωταγωνιστήσει στις θερινές κινητοποιήσεις στην Μαδρίτη και στην Βαλένθια, ενώ οι απλοί πολίτες προσπάθησαν να μπουν σε κάποια δημαρχεία της Ανατολικής Ισπανίας και των Βαλεαρίδων νήσων. Κάποιοι αξιωματούχοι, όπως η κυρία Noelia Rodríguez Casino, δήμαρχος της Ανδαλουσιανής πόλης Humilladero, έχει απευθυνθεί στον κύριο Ραχόι μέσω αυτής της επιστολής:

Κύριε πρόεδρε,

Σας γνωστοποιώ την άρνηση του εν λόγω Δήμου να υποστηρίξει τις περικοπές που Εσείς και το επιτελείο Σας θέλετε να επιβάλλετε στην Υγεία, στην Παιδεία, στους Δήμους, στις Περιφέρειες, στο κοινωνικό Κράτος.

Η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Σας καταργεί τα κοινωνικά δικαιώματα και διακινδυνεύει την σωστή λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών. Επιπροσθέτως, περιορίζεται η άσκηση των δημοκρατικών ελευθεριών.

Έτσι, η χώρα πάει 35 χρόνια πίσω. Σας κοινοποιώ την δεινή κατάσταση και την αγανάκτηση των απλών πολιτών αφού μέσω των μέτρων λιτότητας της κυβέρνησης Σας, θέλετε να πληρώσουν την κρίση σας οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.

Ως συνέπεια της πολιτικής που ακολουθείται, οι Τράπεζες παίρνουν υπερβολικά ποσά. Παραδείγματος χάριν, η BANKIA έλαβε κρατικά κονδύλια της αξίας 23 δισεκατομμυρίων ευρώ ενώ οι αμοιβές των ανωτέρων στελεχών της είναι σκανδαλώδεις.

Η κυβέρνηση Σας δεν νομίζει ότι είναι περιττές οι επιχορηγήσεις στην δούκισσα της Alba - Ισπανίδα ευγενής, γνωστή στον ροζ Τύπο της χώρας για τους γάμους της και για τις απέραντες εκτάσεις που κατέχει στην Ανδαλουσία - και στους Ανδαλουσιάνους γαιοκτήμονες που σφετερίζονται το 80% των κοινοτικών κονδυλίων;

Η κυβέρνηση Σας δεν νομίζει ότι περισσεύουν τραπεζίτες και κερδοσκόποι που υποχρεώνουν χρηματοοικονομικά ιδρύματα να δηλώσουν την χρεοκοπία ενώ οι ίδιοι εξασφαλίζουν χρυσούς μισθούς και συντάξεις;

Η κυβέρνηση Σας δεν νομίζει ότι είναι περιττές οι επιχορηγήσεις στην Καθολική Εκκλησιά που λαμβάνει - ανά έτος - περισσότερο από δέκα δισεκατομμύρια ευρώ;

Η κυβέρνηση Σας δεν νομίζει ότι είναι περιττές οι αμοιβές που παίρνουν τα ανώτερα στελέχη της Κρατικής Διοίκησης, των προέδρων του Γενικού Συμβουλίου της Δικαστικής Εξουσίας και του Συμβουλίου της Επικρατείας - στην Ισπανία λέγεται Συνταγματικό Δικαστήριο - οι οποίες αγγίζουν τις 140 χιλιάδες ανά έτος;

Η κυβέρνηση Σας δεν νομίζει ότι περισσεύει ο θεσμός της μοναρχίας αφού ο Βασιλιάς και η οικογένεια του αμείβονται με 9 εκατομμύρια ευρώ ανά έτος - για κρατικά κονδύλια πρόκειται - στα οποία προστίθενται και άλλα έμμεσα έσοδα και με αυτό τον τρόπο χειρίζονται ένα ποσό που ανεβαίνει στα 200 εκατομμύρια σε ετήσια βάση;

Η κυβέρνηση Σας δεν νομίζει ότι περισσεύουν οι φορολογικοί παράδεισοι όπου οι πολυεθνικές κρύβουν τα μαύρα λεφτά τους; Έτσι η κυβέρνηση δεν εισπράττει περίπου 340 δισεκατομμύρια ευρώ.
Η κυβέρνηση σας δεν νομίζει ότι περισσεύουν στρατιωτικές δαπάνες - παραδείγματος χάριν αυτές για την αντιπυραυλική ασπίδα του ΝΑΤΟ η οποία είναι η μοναδική τρομοκρατική οργάνωση στην Ευρώπη και η υπεύθυνη για τον θάνατο πολλών προσώπων στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και λοιπά;

Η κυβέρνηση σας δεν νομίζει ότι περισσεύουν ντροπιαστικά παραδείγματα όπως αυτά που πρωταγωνιστούν οι πρώην πρωθυπουργοί Felipe González και José María Aznar που παίρνουν - ανά έτος - συντάξεις της αξίας 82 χιλιάδων ευρώ και παράλληλα αμείβονται με 120 χιλιάδες ευρώ σε ετήσια βάση αφού ανήκουν στο Διοικητικό Συμβούλιο των επιχειρήσεων που διαχειρίζονται την χορήγηση του Φυσικού Αερίου και την ηλεκτροδότηση στην χώρα;

Η κυβέρνηση σας δεν νομίζει ότι περισσεύει η αύξηση του ΦΠΑ για είδη πρώτης ανάγκης, όπως τα σχολικά - σε αυτές τις περιπτώσεις ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας περνάει από το 4 μέχρι το 21% - και για πολιτιστικά δρώμενα - από τον Σεπτέμβριο ο ΦΠΑ για να παρακολουθήσει κανείς θεάματα στον κινηματογράφο και στο θέατρο θα περάσει από το 8 μέχρι το 21% -;

Και τι λέτε για τις εξώσεις, κύριε Ραχόι, που πλήττουν τα πιο αδύναμα λαϊκά στρώματα ενώ οι Τράπεζες εξασφαλίζουν το κέρδος τους;

Η κυβέρνηση σας ακολουθεί μια εγκληματική πολιτική. Ο εν λόγω Δήμος δηλώνει την πλήρη ανυποταγή στα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται. Καθώς εφαρμόζεται ένα οικονομικό πρόγραμμα που δεν αποκαλύφθηκε στο εκλογικό σώμα κατά την διάρκεια της εκστρατείας απαιτώ ως δήμαρχος αυτής της πόλης: Την προκήρυξη δημοψηφίσματος σχετικά με τα εν λόγω μέτρα λιτότητας ή την πραγματοποίηση πρόωρων εκλογών.

Με τιμή, Noelia Rodríguez Casino
Πηγή: http://epitropesdiodiastop.blogspot.gr/

3/8/12

Τα όρια του «όμαιμου»

Tου Παντελή Μπουκάλα


Και να ’θελε να το σκηνοθετήσει κάποιος και να το παραστήσει ως τυχαίο και συμπτωματικό, θα το ξανασκεφτόταν. Και θα το απέρριπτε στο τέλος, για να μην κατακριθεί ως υπερβολικά ευφάνταστος. Και όμως συνέβη. Συνέβη, δηλαδή, να κατακτήσουν μετάλλιο στο Λονδίνο και όχι με μεγάλη χρονική απόσταση, δύο αθλητές που αλλού κι αλλιώς ξεκίνησε το ταξίδι της ζωής τους και με άλλα εθνικά χρώματα αγωνίστηκαν και βραβεύτηκαν. Μιλάω για τον Ηλία Ηλιάδη και τον Σιδέρη Τασιάδη. Για τον τζουντόκα που κατετάγη τρίτος κι έδειχνε με περηφάνια το ελληνικό εθνόσημο και για τον ασημένιο αθλητή του κανόε καγιάκ που δηλώνει απερίφραστα πως είναι Γερμανός και δεν ένιωσε την ανάγκη να σηκώσει και την ελληνική σημαία πάνω στο βάθρο.

Θα αρκούσε αυτή η σύμπτωση για να μας υποχρεώσει να ξαναδούμε τι σημαίνει έθνος και εθνική ταυτότητα, και ποια η σχέση τού «γεννιέμαι» με το «γίνομαι». Ηρθε όμως να προστεθεί άλλο ένα «τυχαίο»: διευρύνοντας τη δημαγωγία του ΛΑΟΣ (πρώτος ο κ. Καρατζαφέρης μοίρασε τρόφιμα), οι μιλιταριστές λαϊκιστές της Χρυσής Αυγής έδιναν πατάτες και λάδι στο Σύνταγμα σε όσους έδειχναν ελληνική ταυτότητα. Αν παίζαμε λίγο με το ρολόι της Ιστορίας και φέρναμε τα μπρος πίσω, θα βλέπαμε ότι ο μεν Ηλιάδης, αν πήγαινε λίγα χρόνια πριν σε χρυσαυγίτικη διανομή τροφίμων βάσει ταυτότητας, θα εκδιωκόταν βάναυσα (γιατί δεν ήταν ακόμα Ελληνας, Γεωργιανός ήταν), ο δε Τασιάδης θα έπαιρνε βέβαια μια σακούλα.

Ωστε λοιπόν εκείνο το ηροδότειο, «το Ελληνικόν εόν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον», δεν είναι απόλυτος νόμος, όπως το αντιμετωπίζουν όσοι... αιματοκρίτες (αλλά και αιμοχαρείς) διακηρύσσουν πως «Ελληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι» και ρίχνουν και κάμποσες σφαλιάρες για να σε πείσουν. Αν μετρούσε μόνο το αίμα και η γλώσσα, ο Τασιάδης, που γεννήθηκε στον Εβρο από Ελληνες και μιλάει μια χαρά τα ελληνικά, θα έπρεπε να είναι Ελληνας. Αυτός όμως για συναισθηματικούς και υλικούς λόγους δηλώνει Γερμανός (και του σέρνουν τώρα τα μύρια όσα ελληνορθόδοξα στο Διαδίκτυο). Με τα ίδια κριτήρια, ο Ηλιάδης δεν θα ήταν Ελληνας, αφού δεν είναι ελληνικό το αίμα του, τα δε ελληνικά τα μαθαίνει ακόμα.

Εκεί όπου σε ορίζει η καρδιά σου, εκεί είναι η πατρίδα σου - αυτό λέει και ξαναλέει η Ιστορία, κι ας αδιαφορούμε για τα μαθήματά της. Και η καρδιά μιλάει πολύ συχνά και τη γλώσσα της ανάγκης ή της επιθυμίας, εκτός από τη γλώσσα του αίματος. Ο Ηλιάδης επέλεξε πατρίδα - και από ανάγκη. Ο Τασιάδης το ίδιο. Κανένας τους δεν είναι «προδότης». Φοβάμαι, ωστόσο, πως αν το παλικάρι που ξενιτεύτηκε πιτσιρίκι από την Ορεστιάδα στη Γερμανία θελήσει κάποτε να επιστρέψει στη γενέτειρά του, θα συρρεύσουν εκεί για να τον εξυβρίσουν όλοι οι εθνοκάπηλοι, που ήδη απαιτούν «να μην επιτραπεί η επανείσοδος στον μισθοφόρο». Ο μόνος που θα μπορούσε να τον προστατεύσει τότε θα ήταν ο Ηλίας Ηλιάδης, Μαζί με τη μισή «χρυσή» εθνική ομάδα άρσης βαρών.

2/8/12

Ο Χρυσοχοϊδης και οι 45 αστυνομικοί για τη φύλαξή του

Την ώρα που η εγκληματικότητα έχει χτυπήσει κόκκινο και ο φόβος έχει φωλιάσει στις γειτονιές της Αθήνας, περισσότεροι από 1.500 αστυνομικοί απασχολούνται στη φύλαξη υψηλά ιστάμενων προσώπων. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δημόσια πρόσωπα, απολαμβάνουν τις υπηρεσίες φύλαξης της ΕΛ.ΑΣ, δίχως κανένα προκαθορισμένο κριτήριο που να αφορά την προσωπική τους ασφάλεια. Ως αποτέλεσμα χιλιάδες αστυνομικοί οι οποίοι θα μπορούσαν να ριχτούν στη μάχη της εγκληματικότητας αναλώνονται στην παροχή υπηρεσιών τύπου «μπάτλερ» σε VIP πρόσωπα.

Ωστόσο, αυτό που κυριολεκτικά προκαλεί το λαϊκό αίσθημα είναι η είδηση ότι πρώην υπουργός και νυν βουλευτής διαθέτει όχι έναν, ούτε δύο αλλά 45 αστυνομικούς, οι οποίοι τον φυλούν σε 8ωρες βάρδιες. Ο λόγος; Για τον πρώην υπουργό Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, ο οποίος φαίνεται ότι διαθέτει ένα ολόκληρο στρατό για τη φύλαξή του με κόστος που ανέρχεται κοντά στο 1 εκατ. ευρώ.

Το www.koutipandoras.gr επικοινώνησε με τον αντιπρόεδρο της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής κ. Νίκο Καραδήμα, ο οποίος επιβεβαίωσε το γεγονός ότι υπάρχει πρώην υπουργός και νυν βουλευτής ο οποίος διαθέτει φρουρά 45 ατόμων. Μάλιστα ο κ. Καραδήμας έδωσε και ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για την έλλειψη προσωπικού στα αστυνομικά τμήματα, υποστηρίζοντας ότι στη Νέα Σμύρνη, όπου υπηρετεί ο ίδιος, υπάρχουν 30 αστυνομικοί για τη φύλαξη και προστασία 400.000 κατοίκων. Ο ίδιος μάλιστα υποστήριξε ότι θα πρέπει όλοι αυτοί οι αστυνομικοί να επιστρέψουν στα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα, τα οποία αυτή τη στιγμή κατά γενική ομολογία είναι αποδυναμωμένα.

Μόλις προχθές ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως Νίκος Δένδιας, εξήγγειλε ότι χιλιάδες αστυνομικοί θα ριχτούν στη μάχη της εγκληματικότητας. Ελπίζουμε αυτή τη φορά η εξαγγελία να γίνει πράξη.

1/8/12

Η επινόηση και κατασκευή του «λευκού Κινέζου» εργαζόμενου

Του Γιάννη Μηλιού

Θέλω να διατυπώσω τη βασική μου θέση προκαταβολικά: Δεν επίκειται η διάλυση της Ζώνης του Ευρώ (ΖτΕ), και όσοι την αναμένουν ή τη φοβούνται θα διαψευστούν για μια ακόμα φορά! Η συζήτηση που διεξάγεται μεταξύ των αξιωματούχων του συστήματος, ιδεολογικών («δεξαμενές σκέψης», «κορυφαίοι» οικονομολόγοι κ.λπ.) και πολιτικών (κυβερνήσεις, ευρωπαϊκές αρχές, αστικά κόμματα), σχετικά με τον «κίνδυνο διάλυσης της ΖτΕ» ή την πιθανότητα «εξόδου» κάποιων χωρών από αυτήν, στην πραγματικότητα συνιστά «μετάθεση», δηλαδή συγκάλυψη του πραγματικού επίδικου, που είναι η ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης σε αντιλαϊκή-νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση και η διαμάχη γύρω από τα μέσα για την «αναίμακτη» επίτευξη αυτού του διακυβεύματος. Η Αριστερά έχει το δικό της, ριζικά διαφορετικό από το κυρίαρχο, σχέδιο ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης: Την Ευρώπη της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων, της κοινωνικής συνοχής, της προτεραιότητας των κοινωνικών αναγκών έναντι του κέρδους και γενικότερα των ιδιοτελών συμφερόντων, του σοσιαλισμού. Είναι λοιπόν λάθος, αντί να μιλά για το πραγματικό επίδικο (ποια Ευρώπη;), η Αριστερά να μετέχει στη συλλογική «μετάθεση» που επιβάλλουν οι κυρίαρχοι, αποδεχόμενη το δίλημμα «τι και ποιοι θα διαλύσουν τη ΖτΕ και την Ευρώπη».

Είναι αλήθεια ότι η κρίση χρηματοπιστωτικής φερεγγυότητας (insolvency) στη ΖτΕ οξύνεται και ότι το δημόσιο χρέος της μιας μετά την άλλη των χωρών-μελών καθίσταται, υπό τις «δεδομένες συνθήκες», μη βιώσιμο (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Κύπρος, Ιταλία...). Είναι όμως εξίσου αλήθεια ότι οι «δεδομένες συνθήκες» τροποποιούνται διαρκώς, με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις πολιτικής, που προσωρινά μόνο χαλαρώνουν κάποια συμπτώματα της κρίσης χωρίς να τα αντιμετωπίζουν.

Όλα όμως αυτά τα «ημίμετρα», από τα «προγράμματα διάσωσης» μέσω «θεσμικού δανεισμού» εκτός αγορών, το «κούρεμα» του χρέους με τη λεγόμενη «συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα», μέχρι τη δημιουργία χρηματοδοτικών «μηχανισμών» πιστωτικής «σταθερότητας», ή μέχρι τη σχεδιαζόμενη «ευρωπαϊκή ενοποίηση και ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών», εδράζονται σε ένα σταθερό άξονα πολιτικής: Τη λιτότητα, δηλαδή την υποτίμηση της εργασιακής δύναμης, τη βίαιη αναδιανομή εισοδήματος και εξουσίας υπέρ του κεφαλαίου, που εξαθλιώνει το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, βυθίζει την οικονομία στην ύφεση, εκτινάσσει το δημόσιο χρέος και αποσταθεροποιεί την πίστη.

Η ύφεση και η παρόξυνση της χρηματοπιστωτικής στενότητας υποτιμά περαιτέρω την εργασιακή δύναμη και μειώνει τη διαπραγματευτική ικανότητα των εργαζομένων, μέσα από τις συνθήκες ανεργίας και ανασφάλειας που δημιουργεί, παρέχει «επιχειρήματα» στις πολιτικές «ιδιωτικοποιήσεων» (δηλαδή στην επέκταση των σφαιρών τοποθέτησης και κερδοφορίας του ιδιωτικού κεφαλαίου και στην υφαρπαγή των δημόσιων αγαθών), ψαλιδίζει ή και εξαλείφει τα δίκτυα και τους μηχανισμούς κοινωνικής προστασίας και τον «κοινωνικό μισθό».

Επιχειρείται έτσι να «κατασκευαστεί» ένας νέος τύπος Ευρωπαίου εργαζόμενου, με χαμηλό μισθό, ελαστικές συνθήκες εργασίας, μηδαμινά δικαιώματα, ελάχιστη δυνατότητα διαπραγμάτευσης απέναντι στην εργοδοσία. Πρόκειται για μια στρατηγική στόχευση των κυρίαρχων τάξεων, μια ταξική στρατηγική μακρού βεληνεκούς, η οποία μάλιστα δεν περιορίζεται στις χώρες της ΖτΕ (η Βρετανία αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα γι' αυτό), καίτοι στη ΖτΕ η στρατηγική αυτή διαθέτει ένα όπλο ιδιαίτερα προηγμένης (πολιτικής) τεχνολογίας: Τη «μόλις και μετά βίας» ελέγξιμη κρίση δημόσιου χρέους και τη χρηματοπιστωτική αναξιοπιστία (insolvency).

Είναι λοιπόν αλήθεια ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και κυρίως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) πεισματικά αρνούνται να κάνουν ό,τι θα μπορούσαν για τον αποφασιστικό περιορισμό των επιπτώσεων της κρίσης (έκδοση π.χ. ομολόγων αλλά και εντόκων γραμματίων της ΕΚΤ, η οποία θα εγγυάτο το δημόσιο χρέος όλων των χωρών - μελών και θα το μετέτρεπε σε ευρωπαϊκό χρέος). Είναι όμως λάθος το να θεωρήσουμε ότι πρόκειται για μια «ανορθολογική» πολιτική. Διότι ο δραστικός έλεγχος των επιπτώσεων της κρίσης θα έθετε σε μερική έστω αχρηστία το «όπλο προηγμένης (πολιτικής) τεχνολογίας», το σοκ και δέος που δυνητικά προκαλεί στους εργαζόμενους το «φάσμα της χρεωκοπίας». Θα δημιουργείτο τότε «ηθικός κίνδυνος» (moral hazard), δηλαδή κίνδυνος παρέκκλισης από τη λιτότητα και τη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση, καθώς οι εργαζόμενοι θα σήκωναν ευκολότερα κεφάλι. Από ταξική σκοπιά, αυτό ακριβώς θα αποτελούσε «ανορθολογική πολιτική» για το κεφάλαιο, που έχει εκλάβει την κρίση ως «ευκαιρία» για να τσακίσει τις κατακτήσεις και τις αντιστάσεις της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Το να συζητάμε για «ανορθολογικές πολιτικές» χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη το ταξικό κριτήριο ισοδυναμεί με το να υιοθετούμε μια «κεντρώα» πολιτική σκοπιά, σύμφωνα με την οποία το γενικώς ορθό(λογικό) ταυτίζεται με τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου αδιακρίτως, της «οικονομίας» κ.ο.κ.

Τι λοιπόν μπορούμε να αναμένουμε το επόμενο διάστημα, για να μείνει η κρίση χρέους σε «οριακό σημείο» και να συνεχίζεται η νεοφιλελεύθερη αντιδραστική αναδιάρθρωση, η διαδικασία κατασκευής του «λευκού Κινέζου» εργαζόμενου στην Ευρώπη; Πληθώρα μέτρων και «καινοτομιών» όπως η «τραπεζική ένωση», μηχανισμοί αγοράς κρατικού χρέους χωρών-μελών της ΖτΕ από τη δευτερογενή αγορά, συνεχείς αναδιαρθρώσεις δημόσιου και ιδιωτικού χρέους («κούρεμα», επιμήκυνση, μείωση επιτοκίων κ.ο.κ., συνδυασμοί όλων αυτών). Η αποχρέωση, δηλαδή η σταδιακή διαγραφή χρέους, θα αποτελεί βασικό στοιχείο αυτής της διαδικασίας. Και αυτό δείχνει ότι το βασικό επίδικο της κρίσης δεν είναι ούτε δανειστές-δανειζόμενοι ούτε Βορράς-Νότος. Είναι η αντίθεση κεφάλαιο-εργασία!

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, υπάρχει διέξοδος; Προφανώς! Η διέξοδος για τις δυνάμεις της εργασίας είναι αγώνας για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού και των κοινωνικών συνθηκών που τον γεννούν. Αγώνας ταυτόχρονα «από κάτω» (κινήματα, διεκδικήσεις, αυτο-οργάνωση, αλληλεγγύη) και από «τα πάνω» (διεκδίκηση της κυβέρνησης από την Αριστερά).

1. Ο τίτλος του άρθρου αποτελεί δάνειο από τον Δημήτρη Βεργέτη