Η επιτυχία της ακροδεξιάς εξηγείται από τον συνδυασμό τριών παραγόντων: την οικονομική κρίση που έσπρωξε μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης σε ξενοφοβικά αντανακλαστικά· τη ρητορική του Σαρκοζύ που νομιμοποίησε στη συνείδηση πολλών την ιδεολογία της άκρας δεξιάς· και την προσωπικότητα της Μαρίν Λεπέν, πιο “εύπεπτη” για τα ΜΜΕ από αυτή του πατέρα της.
Ο Ολάντ έχει προβάδισμα για να ανακηρυχθεί νέος πρόεδρος της Γαλλίας σε δύο εβδομάδες οπότε και θα διεξαχθεί ο δεύτερος γύρος. Τίποτα όμως δεν είναι σίγουρο. Πολλά θα εξαρτηθούν από τη στάση των ψηφοφόρων της Λεπέν. Προς το παρόν 60% δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν Σαρκοζύ, ποσοστό που δεν του αρκεί για τη νίκη.
Όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα ένα από τα χαρακτηριστικά αυτών των προεδρικών εκλογών σε σχέση με τις προηγούμενες είναι η έλλειψη ενθουσιασμού. Η πλειονότητα των Γάλλων, άσχετα με το τι ψήφισε, έχει συναίσθηση των δυσκολιών που έρχονται. Μετά από δέκα χρόνια δεξιάς διακυβέρνησης η χώρα βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση.
Οι επανειλημμένες φοροελαφρύνσεις για τα υψηλά εισοδήματα έχουν μειώσει τα κρατικά έσοδα επιδεινώνοντας τα δημοσιονομικά. Οι μαζικές αφαιμάξεις θέσεων εργασίας στο δημόσιο έχουν αποδιοργανώσει σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια και κοινωνικές υπηρεσίας. Η ανεργία καλπάζει στο 10%, υψηλότερο ποσοστό από τα μέσα της δεκαετίας του 90. Οι Άγιες αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης καραδοκούν…
Μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα, η καμπάνια του φαβορί της αναμέτρησης Φρανσουά Ολάντ ήταν ιδιαίτερα συντηρητική και όχι πολύ πειστική. Αν κερδίσει τις εκλογές αυτό θα γίνει χάρη στη θέληση πολλών Γάλλων να ξεφορτωθούν τον Σαρκοζύ και… στην υποψηφιότητα του Ζαν Λικ Μελανσόν που συγκέντρωσε 11,2% των ψήφων.
Ο πρώην σοσιαλιστής και νυν ηγέτης του Μετώπου της Αριστεράς έδωσε δυναμική στην προεκλογική περίοδο και κατέληξε να γίνει το σημείο αναφοράς του πρώτου γύρου. Μέσα από μια επιτυχημένη καμπάνια κατάφερε να διαφοροποιήσει την ισορροπία δυνάμεων με το Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της αλλαγής, οι πρώτες έρευνες του Νοεμβρίου έδιναν την υποψηφιότητα του Μελανσόν στο 5%. Το 2007 η υποψήφια του ΚΚΓ, βασικού συστατικού του Μετώπου της Αριστεράς, δεν είχε ξεπεράσει το 2%. Το σύνολο των τεσσάρων υποψηφίων στα αριστερά του Σοσιαλιστικού Κόμματος έφτασε τότε μόνο το 7,7%. Το 2012, με την υποψηφιότητα του Μελανσόν, το αθροιστικό ποσοστό της Αριστεράς εκτός Σοσιαλιστών και Οικολόγων φτάνει το 13%.
Η (σχετική) αυτή επιτυχία αφήνει παρακαταθήκη για το μέλλον. Σε πρώτη φάση για τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Μεσοπρόθεσμα για την ανάδειξη ενός αριστερόστροφου συνασπισμού διακυβέρνησης. Ο ίδιος ο Μελανσόν έχει θέσει ως χρονικό ορίζοντα για την κατάληψη της εξουσίας την προσεχή δεκαετία.
Στόχος του είναι να πάρει από τους σοσιαλιστές την πρωτοκαθεδρία στο προοδευτικό κομμάτι της κοινωνίας. Αν κάτι τέτοιο φαινόταν όνειρο θερινής νυκτός πριν από λίγους μήνες, τα σημερινά αποτελέσματα ανοίγουν νέα προοπτική.
Τηρουμένων των αναλογιών η ελληνική αριστερά μπορεί να βγάλει κάποια πρώτα συμπεράσματα από την καμπάνια του Μελανσόν, αν πραγματικά θέλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Ποια λοιπόν ήταν τα συστατικά της επιτυχίας για το
Μέτωπο της Αριστεράς και τον υποψήφιο του;
-Ενωτική στρατηγική: από την αρχή η εκστρατεία του Μελανσόν ήταν ενωτική. Ο ίδιος και οι σύμμαχοι είχαν ως προτεραιότητα τη σύγκλιση μεταξύ των δυνάμεων που βρίσκονται αριστερά των Σοσιαλιστών. Όσοι δεν συμμετείχαν στο Μέτωπο της Αριστεράς αφανίστηκαν, όπως το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα του Μπεζανσενό που δεν ξεπέρασε το 1,2%.
-Αξιόπιστη πρόταση διακυβέρνησης: το πρόγραμμα του Μελανσόν ήταν ιδιαίτερα ρηξικέλευθο αλλά ταυτόχρονα λεπτομερές και αξιόπιστο. Για παράδειγμα οι προτάσεις του για την οικονομία και το χρέος είναι εντελώς έξω από τα πλαίσια της κυρίαρχης ιδεολογίας αλλά βασίζονταν σε σοβαρή και συστηματική προεργασία. Αποτελούν δηλαδή πραγματική εναλλακτική λύση.
-Σκληρή κριτική της άκρας δεξιάς: βασικός και σοβαρός αντίπαλος της Αριστεράς στην Ευρώπη δεν είναι πλέον μόνο το αστικό πολιτικό κατεστημένο αλλά και η ακροδεξιά. Για παράδειγμα η Μαρίν Λεπέν ήρθε πρώτη σε ποσοστό μεταξύ των εργατών. Η Αριστερά πρέπει να απευθυνθεί και σε αυτό το κοινό. Ο Μελανσόν το κατάλαβε νωρίς και συγκέντρωσε τα πυρά του εκεί. Κατάφερνοντας σε σύντομο διάστημα να αποδομήσει τη ρητορική της Λεπέν βασισμένος σε επιχειρήματα και κάνοντας διαπαιδαγώγηση των λαϊκών στρωμάτων. Έστω και αν το τελικό ποσοστό της ακροδεξιάς είναι υψηλό υπό άλλες συνθήκες ίσως ήταν ακόμη υψηλότερο.
-Επένδυση των συλλογικών μύθων: ο Μελανσόν επανέφερε στο προσκήνιο τους συλλογικούς μύθους των Γάλλων επενδύοντας τους με αριστερό υπόστρωμα (Επανάσταση, τρίπτυχο Ελευθερίας, Αλληλεγγύης, Ισότητας, Κομούνα, Βίκτορ Ουγκό κλπ.). Έτσι δεν άφησε την ιστορία της χώρας να γίνει μονοπώλιο των πατριδοκάπηλων της δεξιάς.
-Ανάδειξη του οικολογικού προβλήματος: μέσω της ιδέας του οικολογικού σχεδιασμού (planification écologique) , ο Μελανσόν κατάφερε τη σύνθεση μεταξύ των προντουκτιβιστών κομμουνιστών και της εναλλακτικής Αριστεράς με την ισχυρή οικολογική συνείδηση. Έγινε έτσι αξιόπιστος πάνω στο πρόβλημα αυτό το οποίο είναι κεντρικό για τους νέους ψηφοφόρους.
-Κριτική στα ΜΜΕ: καθ’όλη την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ο Μελανσόν δεν σταμάτησε να ασκεί κριτική στα κυρίαρχα ΜΜΕ, αναδεικνύοντας την παραπληροφόρηση και την προπαγάνδα που ασκούν. Δεν δίστασε μάλιστα να ανταλλάξει βαριές κουβέντες με μεγαλοδημοσιογράφους στα τηλεοπτικά πλατώ, κάτι που είχε θετικό αντίκτυπο στην κοινή γνώμη. Ταυτόχρονα επέμεινε στην υπεράσπιση της μάζας των απλών δημοσιογράφων που εργάζονται σε δύσκολες συνθήκες.
-Σωστή χρήση της επικοινωνίας και των νέων μέσων: η επικοινωνιακή πολιτική του Μελανσόν ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματική. Επένδυσε ιδιαίτερα στο διαδίκτυο και κοινωνικά δίκτυα για να ισορροπήσει την ελλιπή κάλυψη από τα παραδοσιακά ΜΜΕ και το χαμηλό μπάντζετ. Για τον ίδιο λόγο βασίστηκε σε ομάδες εθελοντών με ιδιαίτερα δημιουργικές ιδέες. Ταυτόχρονα χρησιμοποίησε, με μέτρο, δουλειά πραγματικών επαγγελματιών της επικοινωνίας με σημαντική προϋπηρεσία ακόμη και στο χώρο της διαφήμισης για να αλλάξει την εικόνα του χώρου και να δώσει στην καμπάνια νεανικό και αισιόδοξο τόνο.
-Δικαίωμα στο όνειρο: τελικά η μεγαλύτερη επιτυχία του Μελανσόν ήταν το δικαίωμα στο όνειρο που έδωσε σε ένα μεγάλο κομμάτι των Γάλλων ακόμη και μεταξύ των ψηφοφόρων του Ολάντ. Από το σύνολο των υποψηφίων, ακόμη και στην άκρα αριστερά, ήταν ο μόνος που δεν βασίστηκε στον φόβο, αλλά προσπάθησε να αναδείξει μια θετική προοπτική για μια νέα κοινωνία.
Μακριά από μικροπολιτικές λογικές και έξω από τον κορσέ του οικονομισμού, έθεσε το μόνο ερώτημα που αξίζει να απαντήσει κανείς σε μια τέτοια εκλογική αναμέτρηση: ποιος είναι ο κόσμος που θέλουμε για εμάς και τα παιδιά μας;
http://smyrnaios.net/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου