Σινεμά και ποπκόρν

Άπο Αβγοτάραχος, 21/05/11

Πόσες φορές κατά τη διάρκεια μιας ταινίας, και ενώ ένας υπέροχος διάλογος φτάνει στην κορυφωσή του, αμέσως η μαγεία της στιγμής καταρρακώνεται από το πλούσιο ''ΧΡΑΤΣ'' του στόματος του/ης διπλανού σου.Ή από τον ξερό ήχο του αέρα, καθώς εισέρχεται από το (έτοιμο να αδειάσει)αναψυκτικό στο καλαμάκι.Αναμφίβολλα θα το γνωρίζουν αυτό οι απανταχού σινεφίλ που συχνάζουν στα μεγάλα κινηματογραφικά συμπλέγματα, τα λεγόμενα multiplex(αλλά όχι μόνο).


Βέβαια δεν μπορώ να πω ότι εναντιώνομαι στη σκέψη του να τσιμπήσει κάποιος κάτι ή να ξεδιψάσει κατά τη διάρκεια ενός φιλμ, αλλά μπορώ να πω ότι δεν μου αρέσει καθόλου να βλέπω ανθρώπους να εισέρχονται στην κινηματογραφική αίθουσα περικυκλωμένοι από τεραστίου μεγέθους και αμφιβόλλου ποιότητας φαγητά και αναψυκτικά.Εκεί βέβαια μπαίνει και το θέμα των εσόδων των εν λόγω multiplex, καθώς το μεγαλύτερο μέρος τους προέρχεται από την πώληση φαγητών και ποτών διότι από την τιμή του εισιτηρίου τα έσοδα είναι ελάχιστα, αφού η μερίδα του λέοντος πηγαίνει στον διανομέα και στη συνέχεια στην παραγωγή.

Πρόσφατα έμαθα ότι κάποιοι κινηματογράφοι περιορίζουν την κατανάλωση τροφίμων και ποτών στο χώρο του φουαγιέ, απαγορεύοντάς την στο χώρο της προβολής.Κάτι τέτοιο είναι απαγορευτικό για τα μεγάλα κινηματογραφικά συμπλέγματα, τα οποία προωθούν την κατανάλωση στον χώρο της προβολής, τοποθετώντας ειδικές υποδοχές για αναψυκτικά στα πλαϊνά των καθισμάτων.

Στη συνέχεια όμως προκύπτει ένα ιδαίτερο ερώτημα:Πως αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι το σινεμά στις μέρες μας;Ως ένα χώρο πολιτισμού;Ως ένα χώρο σνακ και οπτικοακουστικών εφε;

Τις τελευταίες δεκαετίες, η συνεχόμενη και αυξανόμενη παραγωγή των λεγόμενων blockbusters(ακριβών και γεμάτων εφέ ταινιών) συμβάλλει στην ισχυροποίηση του σλόγκαν της ''απόλυτης κινηματογραφικής εμπειρίας'' των κινηματογραφικών συμπλεγμάτων.Η ''απόλυτη κινηματογραφική εμπειρία'' προβλέπει ένα βουνό από ποπκόρν, ένα ογκώδες αναψυκτικό και ένα φαντασμαγορικό σόου με μέτριες(συνήθως) ταινίες.Και βέβαια δεν προβλέπει διάλειμμα, καθώς όλα είναι αυτοματοποιημένα (με τους προβολείς να παίζουν μέχρι και 3-4 ταινίες ακατάπαυστα)ώστε να αξιοποιηθεί στο μέγιστο ο χρόνος για την προβολή όσο περισσοτέρων ταινιών.Γι'αυτό και συνήθως τα blockbusters έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο προβολών.

Λογικό, λοιπόν, είναι να επηρεάζεται η οπτική ενός μέσου θεατή για τον χώρο του κινηματογράφου.Έναν χώρο ο οποίος από μέρος παραγωγής πολιτισμού και προβολών έργων τέχνης, μαζικοποιείται και μετατρέπεται σε φαντασμαγορικό φαγοπότι.Έναν χώρο όπου η ομορφιά της ανταλλαγής συναισθημάτων και αντιδράσεων αντικαθίσταται με τον ατελείωτο βορβορυγμό της πλαστικής σακούλας του ποπκόρν και της κόλα.


Ίσως κάπου, σε κάποια γωνιά να υπάρχει ακόμα το παλιό κτίριο που παίζει αυτές τις ''βαρετές'' και ''κουλτουριάρικες'' ταινίες.Μωρέ...λες να αξίζει να πάμε προς τα κει;