Fast track αυθαιρεσία

Του Κώστα Ζαχαριάδη

To ιδιόμορφο σύμπλεγμα νεοφιλελεύθερης πολιτικής, συντήρησης ενός παρωχημένου μοντέλου οικοδομικής «ανάπτυξης» και ενός συγκεκαλυμμένου λαϊκισμού βαθαίνουν την πολύπλευρη οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση. Σήμερα περισσότερο από ποτέ βιώνουμε μια πολιτική άδικη, αναξιοκρατική και με προσανατολισμό ενάντια στην κοινωνία και το περιβάλλον. Η πολιτική αυτή δίνει για άλλη μια φορά ασυλία σε αυθαίρετα και αυθαιρετούντες, ενώ ταυτόχρονα διαπαιδαγωγεί τι νέες γενιές για το πώς θα πρέπει να δρουν σε μια κοινωνία που ή τήρηση των νόμων αποτελεί την εξαίρεση και η αυθαιρεσία- ανομία τον κανόνα.

Αυτή, είναι η πολιτική που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ , όταν ήταν αντιπολίτευση, ήθελε να ονομάζει «πράσινη ανάπτυξη». Αυτός ο όρος είναι το πιο σύντομο πολιτικό ανέκδοτο των τελευταίων ετών και ως τέτοιο θα μείνει στην ιστορία. Η «πράσινη ανάπτυξη», το «λεφτά υπάρχουν» και το «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» έχουν περάσει ήδη στη ιστορία αφενός ως μπαρούφες χωρίς περιεχόμενο και αφετέρου προς επιβεβαίωση της ατάκας ότι «η εξουσία είναι σαν το βιολί, το πιάνεις με το αριστερό και το παίζεις με το δεξί».

NATURA- FAST TRACK- αυθαίρετα – πράσινη ανάπτυξη

Μετά τις ρυθμίσεις για τη δόμηση στις περιοχές NATURA, [όπου το λαϊκό ΠΑΣΟΚ της επαρχίας και των οικοπεδοφαγικών συνεταιρισμών της Αττικής, επέβαλε την θέλησή του κόντρα σε κάθε περιβαλλοντική πολιτική] έρχεται η σειρά της νομιμοποίησης των αυθαίρετων η οποία παρά τις ενδοκυβερνητικές αντιθέσεις και αντιδράσεις φαίνεται ότι δυστυχώς θα «ταχτοποιηθεί». Στη fast track λογική της «ανάπτυξης», που αγνοεί την προστασία του περιβάλλοντος και την υποτάσσει στο οικονομικό κέρδος όλα επιτρέπονται αρκεί να μπαίνουν χρήματα στα ταμεία του κράτους. Οι πολιτικές που σήμερα αποφασίζονται και εφαρμόζονται σε σχέση με το περιβάλλον αδιαφορούν για το αν η ζημία που γίνεται μπορεί να αποκατασταθεί και πόσο είναι το κόστος αυτής της αποκατάστασης.

Η κυβέρνηση, επιμένοντας στο αποτυχημένο μοντέλο ανάπτυξης, πράττει διπλό έγκλημα. Υποβαθμίζει το περιβάλλον, χωρίς να υπολογίζει το «περιβαλλοντικό χρέος» το οποίο αυξάνεται και θα κληροδοτηθεί στις επόμενες γενιές που δεν θα μπορούν να το αντιμετωπίσουν με δάνεια, επιτόκια, επιμηκύνσεις, κουρέματα, αναδιαρθρώσεις και τιθάσευμα των spread . Ταυτόχρονα επιβραβεύει τους παρανομούντες, με μοναδικό γνώμονα μια πηγή εσόδων για να καλύψει πρόσκαιρα μαύρες τρύπες της αποτυχημένης της πολιτικής στην οικονομία.

«Κλείνει το μάτι» σε μικρά και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, που θα εντείνουν την αυθαιρεσία σε βάρος του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής των ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων, περιμένοντας κάθε φορά μια νέα αυθαίρετη «τακτοποίηση» η οποία κάθε φορά θα είναι η τελευταία.

«Τελευταία» φορά

Επιβάλλεται χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός, προστασία των δασών, της γης υψηλής παραγωγικότητας, των αιγιαλών και των προστατευόμενων περιοχών ως ελάχιστη προϋπόθεση για την προστασία του περιβάλλοντος. Η πολυπόθητη ανάπτυξη πρέπει να μην υποθηκεύει και υπονομεύει το μέλλον των επόμενων γενεών. Αν συνεχίζει να ασκείται αυτή η πολιτική θα φτάσουμε πολύ πιο σύντομα απ ότι νομίζουμε σε «περιβαλλοντική χρεοκοπία» και «περιβαλλοντικό κραχ». Υπάρχει μια ρήση που αναφέρει ότι «Τη γη δεν την αποκτούμε από τους γονείς μας, αλλά την δανειζόμαστε από τα παιδιά μας», θα αναλογιστεί ποτέ ή συντεταγμένη πολιτεία και η κοινωνία τι σημαίνει και πως αποτιμάται η σημερινή πολιτική που ακολουθείται;

Τι απαιτήσεις μπορεί να έχει από την κοινωνία μια κυβέρνηση που σπεύδει να καταπατήσει πρώτη μαζί με την εκκλησία και τα ισχυρά λόμπυ των συναιτερισμών με την πρόφαση της οικονομικής δυσκολίας τη νομιμότητα αλλά και την ηθική, στο βωμό της είσπραξης εσόδων;

Συναίνεση και από την ΝΔ

Πέρα όμως από τις κυβερνητικές ευθύνες υπάρχουν και αυτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο Αντώνης Σαμαράς λίγες μέρες πριν στην περιβόητη διακήρυξη του «Ζάππειο ΙΙ» στην ουσία έδωσε την αμέριστη στήριξη του στην κυβέρνηση Παπανδρέου να προχωρήσει στην νομιμοποίηση των αυθαιρέτων. Η Νέα Δημοκρατία είναι το τρίτο κόμμα μαζί με το ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη που υποκλίνεται στην ανομία την αυθαιρεσία και την περιβαλλοντική υποβάθμιση. Συνεχίζει να ακολουθείται η δοκιμασμένη συνταγή και από τους δύο πυλώνες του δικομματικού συστήματος, της κοινωνικοποίησης των ζημιών των ιδιωτικών επιχειρήσεων, των τραπεζών και των μεγάλων συμφερόντων με την παράλληλη ιδιωτικοποίηση των φυσικών πόρων, του περιβαλλοντικού πλούτου των επικερδών για την κοινωνία δραστηριοτήτων του δημοσίου.

Για άλλη μια φορά επιβραβεύεται ο κλέφτης. Όποιος καταπάτησε, έκανε παρανομίες, δεν πήρε άδεια από την πολεοδομία, έκανε αδιαφανείς συναλλαγές με δήμαρχους και τοπικούς παράγοντες θα πλουτίσει μέσα σε μια νύχτα. Απ την άλλη οποίος ακλουθούσε στοιχειωδώς αυτά που προβλέπονται στους νόμους, πλήρωνε φόρους και δεν επένδυσε στο βρώμικο τζόγο της καταπάτησης των δημόσιων αγαθών και της υπονόμευσης του φυσικού κάλους και περιβάλλοντος βρίσκεται να συμπιέζεται, να υπερφορολογείται και να πληρώνει τις λαμογιές των παραβατούντων. Είναι άλλη μια από τις πολλές τα τελευταία χρόνια προσπάθειες για βίαιη αναδιανομή πλούτου στο εσωτερικό της χώρας. Αν δεν αντισταθούμε σθεναρά δεν πρόκειται να είναι ούτε αυτή η τελευταία φορά.