Πανεπιστήμιο για κλάματα

''Καθημερινή'' 31-08-2011



Τέτοιες ημέρες κάθε χρόνο, θυμάμαι αναπόφευκτα τη δική μου εισαγωγή στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
Κυρίως τις ελπίδες και τις ματαιώσεις που επακολούθησαν. Έχουν παρέλθει 21 ολόκληρα χρόνια από τότε που εγγράφηκα στο Τμήμα Γαλλικής Φιλολογίας του Καποδιστριακού, όμως ορισμένα χαρακτηριστικά έχουν εντυπωθεί στο μυαλό μου, λες και συνέβησαν χτες. Σταχυολογώ: το πρώτο κιόλας μήνα της φοίτησης ξεκίνησαν κινητοποιήσεις. Έτσι προλάβαμε να κάνουμελίγα μαθήματα τον Οκτώβριο και το τμήμα τέλεσε υπό κατάληψη μέχρι το Φεβρουάριο. Το πρώτο εξάμηνο χάθηκε, χωρίς να έχουμε πάρει μυρωδιά τι σημαίνει πανεπιστήμιο. Επιπροσθέτως τα πέντε μαθήματα που δεν διδαχτήκαμε και στα οποία δεν είχαμε την ευκαιρία να εξεταστούμε όταν έπρεπε, μας «καταδίωκαν», σαν χρέος, στις επόμενες εξεταστικές περιόδους.

Οι περισσότεροι καθηγητές έμπαιναν στην αίθουσα με καθυστέρηση τουλάχιστον μισής ώρας, δύσθυμοι, κουρασμένοι και εμφανέστατα βαριεστημένοι. Ελάχιστοι ήταν εκείνοι που είχαν την έμπνευση, τη φρεσκάδα και τη διάθεση να διδάξουν με σύγχρονο τρόπο. Σχεδόν όλοι οι φοιτητές που πατούσαν το πόδι τους στη σχολή, ήξεραν τις έριδες που ξεσπούσαν μεταξύ του καθηγητικού προσωπικού, τα αντίπαλα στρατόπεδα που μάχοταν για τις βαθμίδες, τις «φιλίες» με τους φοιτητοπατέρες, τις προσωπικές επιθέσεις, τις πικρίες, τους καυγάδες που περισσότερο ταίριαζαν σε μικρά παιδιά, παρά σε πανεπιστημιακούς δασκάλους. Εις εξ αυτών είχε μάλιστα συντάξει και θυροκολλήσει στη γραμματεία: «ο κ.τάδε ανακοινώνει ότι θα απουσιάσει την περασμένη τρίτη». Δεν είναι ότι είχε κάνει γραμματειακό ατόπημα. Είχε όντως απουσιάσει την Τρίτη, αλλά το ανακοίνωνε μία εβδομάδα αργότερα, για να μη χάσει την αμοιβή του σύμφωνα με το Κανονισμό.

Το αποκορύφωμα ήταν η βιβλιοθήκη της σχολής, ράφια ντεξιόν με αταξινόμητα βιβλία και ένα βιβλιοθηκάριο- δημόσιο υπάλληλο που διορίστηκε στη θέση τυχαία, και επομένως δεν γνώιζε λέξη γαλλικά! Μη μπορώντας να εξυπηρετήσει τους φοιτητές, ο δύστυχος κάθοταν σε ένα γραφείο σε προκωματώδη κατάσταση από την αφόρητη πλήξη, παρέα με ένα ραδιοφωνάκι που έπαιζε μονίμως λαϊκά.

Το κυλικείο της Φιλοσοφικής ήταν συνήθως κατελημμένο από τα γνωστά τραπεζάκια των φοιτητικών παρατάξεων. Οι εκπροσωποί τους διέκοπταν συχνά τις παραδόσεις, κάνοντας συχνά ανακοινώσεις για εκλογές, εκδρομές και ότι άλλο κατέβαζε ο νους του ανθρώπου.

Χρειάστηκε να πάω στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών με το πρόγραμμα ανταλλαγής Erasmus, για να καταλάβω πως κάνουμε χρήση υπολογιστή, πως συντάσσουμε μία βιβλιογραφική λίστα, πως γράφουμεμια εργασία με ακαδημαϊκή γλώσσα και αναφορές σε άλλες μελέτες. Ακολούθησε ένα μεταπτυχιακό στο Λονδίνο και μια υποτροφία για τις ΗΠΑ, που με έκαναν να γελάω πικρά κάθε φορά που θυμόμουν τα ελληνικά μου φοιτητικά χρόνια.