Πολιτισμός ή Βαρβαρότητα;‏

Tου Αντήνωρος

Απίστευτος «πολιτιστικός» οργασμός στην πόλη μας τις τελευταίες μέρες. Οι μονίμως παρατρεχάμενοι των εκδηλώσεων διαμαρτύρονται εντόνως επειδή πολλές από αυτές συμπίπτουν, την ίδια ώρα και μέρα, με αποτέλεσμα τα διλλήματα να ξεπερνούν τον κοινό νου. Είναι απαράδεκτο να υποβάλλονται σε τέτοιου είδους δοκιμασία ευυπόληπτοι, επιφανείς συμπολίτες μας αλλά και οι της β’ κατηγορίας των περιχώρων ή των εκτός «τειχών». Το blog μας δέχτηκε πλήθος μηνυμάτων διαμαρτυρίας για όλα αυτά τα πολιτιστικά παρατράγουδα που κατακερματίζουν την αξιοπρέπεια των συμπολιτών μας . Ιδιαίτερα μεσούσης της οικονομικής κρίσης που δοκιμάζεται και η αντοχή του κοινωνικού ιστού, η λαϊκή οικογένεια έχει ανάγκη τόσο την συναυλία των blues wire όσο και τα τραγούδια για τον Ελληνικό κινηματογράφο ή τα τραγούδια του “σαν παλιό σινεμά” κ.λπ.. Δικαιολογίες του στυλ ότι είναι τέλος περιόδου και υπάρχει άρρηκτη ανάγκη έκφρασης δημιουργίας και προβολής των υπευθύνων μας αφήνει παγερά αδιάφορους . Οι πιο αισιόδοξοι της συντακτικής επιτροπής του blog μας, θεωρούν ότι το οικονομικό κραχ που βιώνουμε κατευθύνει τον κόσμο στην ανάγκη συλλογικής συνεύρεσης. Οι πιο απαισιόδοξοι πιστεύουν ότι όλα αυτά είναι αποτέλεσμα μιας διαρκούς «πολιτιστικής ανταγωνιστικότητας» που χαρακτηρίζει την ματαιοδοξία και τον διακαή πόθο να «δείξω και εγώ ότι κάτι αξίζω βρε αδερφέ» ή «απωθημένο το έχω και θα με ακούσετε». Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πολιτισμός είναι η ημερότητα ηθών στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων το αντίθετο δηλαδή της βαρβαρότητας.