ΔΗΜΑΡες, μάρες...

Του Θανάση Καρτερού



Πρώτα ο υπεύθυνος για την εξωτερική και ευρωπαϊκή πολιτική της ΔΗΜ.ΑΡ. έκανε μια δήλωση καταδίκης του γερμανικού αριστερού... λαϊκισμού. Μας ενημέρωσε για αισθήματα που έχουμε, αλλά αγνοούσαμε ότι έχουμε. Αποφάνθηκε ότι τουλάχιστον απογοήτευση προκάλεσε η καταψήφιση του πακέτου βοήθειας προς την Ελλάδα από το κόμμα Αριστερά (Die Linke). Ενημέρωσε επίσης τους Γερμανούς ότι αυτές τις κρίσιμες και δύσκολες ώρες η Ελλάδα και οι Έλληνες πολίτες χρειάζονται την άμεση και έμπρακτη αλληλεγγύη αντί για τον επαναστατικό δρόμο του συμβιβασμού με τον λαϊκισμό. Και ενημέρωσε, τέλος, και μας και τους Γερμανούς ότι, ευτυχώς, άλλες προοδευτικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις -SPD και Πράσινοι- δεν ακολούθησαν τον ίδιο ολισθηρό δρόμο στο γερμανικό κοινοβούλιο.

Ύστερα και αφού τάραξε με τον τρόπο αυτό τα νερά του αριστερού λαϊκισμού, ο υπουργός Εξωτερικών του Φώτη Κουβέλη επανήλθε με διευκρινιστική δήλωση για να μας πει ότι όσα είπε δεν ήταν παρά αυστηρά προσωπικές του απόψεις και όχι απόψεις της ΔΗΜ.ΑΡ. Με αποτέλεσμα να ταράξει και το στομάχι μας. Διότι πώς να χωρέσει κι αυτό το έρμο ότι ο υπεύθυνος ενός τομέα κάνει τόσο κατηγορηματικές δηλώσεις επί του αντικειμένου του χωρίς να συνεννοηθεί με κανέναν στο κόμμα; Ότι κάνει προσωπικές δηλώσεις πριν εκφραστεί η συλλογική άποψη του κόμματός του; Κι ότι, τέλος, οι δηλώσεις αυτές διανέμονται από το Γραφείο Τύπου του κόμματος με τον πιο επίσημο τρόπο αν και προσωπικές;

Μπερδεμένα πράγματα, έτσι δεν είναι; Βρες άκρη με την άποψη ότι οι Γερμανοί αριστεροί κακώς καταψήφισαν στη γερμανική Βουλή το πακέτο που η ΔΗΜ.ΑΡ. καταψηφίζει στην ελληνική Βουλή. Και προσπάθησε να καταλάβεις τη σοβαρότητα ενός κόμματος που για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα ο καθ' ύλην αρμόδιος δηλώνει ό,τι του καπνίσει, ενώ η δημοκρατία που φέρει ακόμα και στον τίτλο της η ΔΗΜ.ΑΡ. επιβάλλει τουλάχιστον μια συλλογική συζήτηση πριν εξαπολυθούν οι κεραυνοί για ολισθηρούς δρόμους που πήρε το Die Linke. Αφήστε που το είδος της επανόρθωσης θυμίζει τη δημοκρατία της σφαλιάρας κομμάτων εξουσίας.

Τελικά όμως, μιας και είναι προσωπική η σχετική πολεμική στο Die Linke, δεν είναι λογικό να περιμένει κανείς και την κομματική άποψη; Για να ξεκαθαρίσουν κάπως τα πράγματα και να αποσοβηθούν, βρε αδελφέ, κάποιες ολισθηρές σκέψεις;