Σινεμά «Η Kόλαση»

Της Άντας Ψαρρά


Γεγονός: Προπαγανδιστές του «φωτιά και τσεκούρι» σε όλους τους πολιτικούς, αλλά και στο (επίσης) νεοκλασικό κτίριο της Βουλής, είναι και μεγαλοϊδιοκτήτες και μεγαλο«δημοσιογράφοι» αγνώστων λοιπών οικονομικών στοιχείων, καθώς και επιχειρηματίες με απλήρωτους εκατοντάδες εργαζόμενους -- και όλοι αυτοί με τις σίγουρες καταθέσεις τους στο εξωτερικό και την όψιμη αγάπη στη δραχμή.

Γεγονός: Το δίλημμα μνημόνιο ή τανκς (στην περίπτωσή μας, πτώχευση) έφερε απόγνωση, οργή και φρίκη σε κάθε πολίτη. Αν κάποτε με το φόβο της δικτατορίας ο τότε εθνάρχης πέρασε αυτό το δίλημμα εύκολα στους πολίτες, τώρα οι δύο εκδοχές του «διλήμματος» στους νεόπτωχους φαντάζουν σχεδόν παρόμοιες.

Γεγονός: Τόσο την Παρασκευή όσο και το Σάββατο, και κυρίως την Κυριακή, τα ΜΑΤ, στα πλαίσια του εκφοβισμού και της «υπεράσπισης» του κοινοβουλίου έκαναν αναίτιες δολοφονικού τύπου επιθέσεις στα πλήθη των πολιτών που έσπευσαν στο Σύνταγμα, με προφανή στόχο να διαλύσουν τον κόσμο.

Γεγονός: Τραυματίστηκαν πολλοί άνθρωποι, κάηκαν και καταστράφηκαν υπέροχα κτίρια, σπουδαίοι κινηματογράφοι και λεηλατήθηκαν πολλά καταστήματα.

Γεγονός: Όσοι κλαψούριζαν για το μνημόνιο στα μεγάλα ΜΜΕ στράφηκαν με ανακούφιση και απόλυτη ομοφωνία στις τεράστιες καταστροφές και στους κουκουλοφόρους της διπλανής πόρτας.

Άποψη: Πολλοί από αυτούς που έκαψαν το Αττικόν δεν είχαν ποτέ πάει εκεί να δούνε μια ταινία, δεν γνώριζαν καν ποιος είναι αυτός ο υπέροχος κινηματογράφος, που ανέβασε επί Χούντας το Γούντντστοκ. Προβολή που τότε διακόπηκε από τους πραίτορες της δικτατορίας, την ώρα που δεκάδες νέοι περίμεναν άφοβα στην ουρά για να δούνε την ταινία. Πολλοί από όσους έκαψαν το Άστυ δεν ήξεραν τι συμβολίζει αυτό το κτίριο, ούτε καν ότι μέσα ήταν κινηματογράφος.

Οι νεολαίοι αυτοί δεν έχουν πάει εκεί επειδή δεν φτάνουν τα λεφτά τους να πάνε και όχι γιατί δεν θα το ήθελαν. Δεν τους έχει εξηγήσει κανείς ποτέ γιατί κάποια κτίρια έχουν αξία και για ποιους άραγε. Οι άνεργοι ή οι εργαζόμενοι των λίγων ωρών και των ακόμα λιγότερων αμοιβών νιώθουν στο πετσί τους την απελπισία πριν ακόμα ενηλικιωθούν. Δεν μπορούν να πάνε ποτέ στο Αττικόν, ούτε να αγοράσουν έναν υπολογιστή, ούτε καν να διανοηθούν πώς είναι να περπατάει κάποιος χαρούμενος στους δρόμους και στα μαγαζιά της Αθήνας. Κι αφού αυτοί δεν μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά, με ευθύνη όλων των υπολοίπων, αποφάσισαν ότι μπορούν τουλάχιστον να τα καταστρέψουν.

Τα τετρακόσια ευρώ αμοιβή δεν έχουν καμιά σχέση ούτε με τις περικοπές στο κέρδος των φαρμακείων, ούτε με τις περικοπές των επιδομάτων των ΔΕΚΟ ή των τραπεζών, ούτε με τις περικοπές των επικουρικών, ούτε με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, ούτε με τίποτα από όλα εκείνα που οδηγούν συνδικαλιστές και εργαζόμενους σε καταλήψεις, διαδηλώσεις και απεργίες διαρκείας. Όταν οι παραπάνω λοιπόν φτάνουν σε τέτοια όρια όπως ισχυρίζονται, τότε τι ακριβώς θα κάνουν αυτοί που αποδεδειγμένα δεν έχουν καμιά ελπίδα επιβίωσης;

Τα παιδιά των υποβαθμισμένων γειτονιών που τριγυρνούν στους αθλητικούς συνδέσμους των αφορολόγητων εφοπλιστών μισούν το κέντρο της Αθήνας και τα όμορφα φώτα του. Οι νέοι άνεργοι της πρωτεύουσας είναι απελπισμένοι και έτοιμοι να μην ανεχτούν πάνω τους τη λέπρα του κοινωνικού περιθωρίου.

Τους μιλάμε για αλληλεγγύη. Τρίχες. Κανείς δεν θυσιάζει ούτε το ελάχιστο των όποιων προνομίων του για να πάρουν μερικά ευρώ παραπάνω οι εικοσάρηδες της Ελλάδας. Ούτε οι βουλευτές ούτε οι επαγγελματίες ούτε οι δικαστές ούτε κανείς. Ο εχθρός είναι κοινός και είναι η τρόικα! Μπούρδες. Τότε γιατί τα έκαιγαν όλα σε πρώτη ευκαιρία και πριν έρθει η τρόικα, τότε που τα καγιέν με τα γεμάτα ντεπόζιτα παρκάρανε στα πεζοδρόμια της Σταδίου; Οι εικοσάρηδες δεν έχουν πάει ποτέ στο Αττικόν και τώρα δεν θα πηγαίνουμε ούτε κι εμείς. Αυτή την πραγματικότητα έσπειρε η «ελληνική ψυχή» κι αυτή τώρα τη λουζόμαστε όλοι. Οι «παρείσακτοι» Νέρωνες της Αθήνας θέλησαν να γευτούν μια στιγμή απόλυτης κυριαρχίας έστω και μέσα στην καταστροφή. Το βράδυ της Κυριακής, όπως και πολλά άλλα τέτοια βράδια στο παρελθόν, ήταν για λίγες ώρες κυρίαρχοι στο παιχνίδι της εξουσίας. Ο Σαμαράς είπε ότι θα τους βγάλει τις κουκούλες. Και μετά; Τι θα τους κάνει, θα τους κρεμάσει στην πλατεία; Διότι αν έχει σκοπό να τους κλείσει φυλακή, τον πληροφορούμε ότι πολλά από αυτά τα παιδιά μπαινοβγαίνουν ήδη στις φυλακές. Χώρια που οι φυλακές είναι γεμάτες.

Τέλος, το ερώτημα αν υπάρχει πολιτική άποψη-πρόταση πίσω από αυτές τις καταστροφές είναι περιττό. Φυσικά και υπάρχει. Όπως υπάρχει άποψη-πρόταση και πίσω από το σύνθημα να καεί (αποκλειστικά) η Βουλή, να περιφρουρηθούν καλύτερα οι πορείες, να μαχαιρώσουμε τους αλλοδαπούς ή να ζήσουμε αγκαλιά με τα οικονομικά μέτρα.